-
2.
filoz. istniejący sam z siebie, doskonały i nieograniczony byt stanowiący źródło całej rzeczywistości i podstawę jej istnienia, postulowany w niektórych systemach filozoficznych i religijnych -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
filozofia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Religia – kościół
wyznania: zasady i prawdy wiary -
Plotyn nie miał [...] wątpliwości, że istnieje byt od idei doskonalszy - szczyt piękna, prawdy, dobra i jedności - absolut, czyli jednia.
źródło: NKJP: Andrzej Szczeklik: Kore: o chorych, chorobach i poszukiwaniu duszy medycyny,2007
Heglowska jednia, a zarazem przeciwieństwo, bytu i Niczego, stwierdzana jest z wnętrza stawania się; to nie ono jest Wszystkim i Niczym; ono jest ruchem, przechodzeniem [...].
źródło: NKJP: Witold P. Glinkowski (red.): Rozum w dziejach. Księga jubileuszowa profesora Ryszarda Panasiuka, 2001
„Najdoskonalsza” jest jednia (absolut), będąca źródłem wszystkiego i ponad wszelką doskonałością szczytem piękna, dobra, prawdy i jedności, źródłem wszelkiej racjonalności, lecz sama niepoznawalna.
źródło: Bogumil Jasinowski: Wschodnie chrześcijaństwo a Rosja, 2002 (books.google.pl)
Niektórzy filozofowie przedmarksistowscy, dążąc do wyjaśnienia powstania człowieka, twierdzili, że jest on dziełem jakiejś niepoznawalnej idei, którą nazywano Jednią, Absolutem, Bogiem.
źródło: Bartłomiej Kozera: Marksistowskie widzenie rzeczywistości, 1987 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. jednia
jednie
D. jedni
jedni
C. jedni
jedniom
B. jednię
jednie
N. jednią
jedniami
Ms. jedni
jedniach
W. jednio
jednie
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. jeden