defetysta
-
książk. osoba, która wątpi w powodzenie czegoś lub pozytywny obrót spraw
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Usposobienie człowieka
określenia człowieka ze względu na jego usposobienie
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia -
Kto nie wierzył w ostateczne zwycięstwo, uchodził za defetystę i mizantropa, a tacy mieli być traktowani najsurowiej.
źródło: Maria Podlasek: Wypędzenie Niemców z terenów na wschód od Odry i Nysy Łużyckiej: relacje świadków, 1995 (books.google.pl)
Kto próbował przeciwstawić się hurrapatriotycznej postawie, był ogłoszony defetystą, a nawet zdrajcą.
źródło: NKJP: Adam Grabowski: Pamiętnik redaktora, cz. 3, Pinezka.pl, 2007-11
Wbrew opinii defetystów, którzy wszystko widzą czarno i pokazują w kółko przeróżne wzory do naśladowania, stworzyliśmy solidne podstawy rozwoju.
źródło: NKJP: Większość siedzi zbyt cicho, Dziennik Polski, 1999-03-19
Dzielimy się na dwie kategorie. Pierwsza, do której należy chyba w ostatnich latach większość rodaków – to pesymiści i defetyści.
źródło: NKJP: Wojciech Kasprzak: Depresja jesienna, Gazeta Poznańska, 2004-09-29
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. defetysta
defetyści
ndepr defetysty
depr D. defetysty
defetystów
C. defetyście
defetystom
B. defetystę
defetystów
N. defetystą
defetystami
Ms. defetyście
defetystach
W. defetysto
defetyści
ndepr defetysty
depr -
fr. défaitiste