narzecze
-
odmiana języka używana na określonym terenie, przez małe grupy etniczne, charakteryzująca się specyficzną wymową i doborem słownictwa
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Przynależność i podział terytorialny
typy terytoriów, podział administracyjny -
synonimy: dialekt
-
- miejscowe, obce narzecze; indiańskie narzecza
- narzecze Indian
- języki i narzecza
- mówić, posługiwać się narzeczem
-
Ludność Afryki posługuje się 700 językami i narzeczami.
źródło: NKJP: Strona ciekawa dla ciekawych, Płomyczek nr 17, 1963
Władał wieloma językami, co było rzadkością w XVIII wieku. Biegle posługiwał się też różnymi narzeczami.
źródło: NKJP: Ludmiła Milc: Kwiaty z dobrym nazwiskiem, Focus. Poznać i zrozumieć świat nr 8, 2003
Posiadając znajomość kilkunastu narzeczy hinduskich, napisał szereg prac teologicznych, adaptując miejscowy język sakralny do chrześcijańskiej teologii.
źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996
Jakuci należeli niegdyś do narodu, który rządził całą Wschodnią Syberią między Leną a krainą Czukczów. Część z nich posługiwała się narzeczem tureckim, podczas gdy inni mówili po tungusku.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963
W tym czasie Dina chodziła do szkoły, gdzie obowiązuje język hiszpański. Matka mówi tylko w narzeczu keczua i teraz nie może porozumieć się z własną córką.
źródło: NKJP: Ojciec ze Świętej Doliny, Dziennik Polski, 2006-12-02
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. narzecze
narzecza
D. narzecza
narzeczy
C. narzeczu
narzeczom
B. narzecze
narzecza
N. narzeczem
narzeczami
Ms. narzeczu
narzeczach
W. narzecze
narzecza
-
ros. naréčie 'dialekt'
W znaczeniu język, mowa