naręcze
rzadziej naręcz
-
taka ilość jakichś przedmiotów, jaka zmieści się trzymana na rękach
-
- rzadziej naręcz
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Ilość, liczby i liczenie
ogólne określenia ilości -
- ogromne, wielkie naręcze
- naręcze chrustu, gałęzi; kwiatów, róż; butelek; ulotek
-
Często wychodzę z psem na spacer i udaję się w kierunku pobliskiego lasu. Od kilku dni mijam często ludzi wracających z niego z naręczami gałęzi świerkowych i sosnowych.
źródło: NKJP: Listy, opinie, Gazeta Poznańska, 2001-12-20
Reporterzy „Bliżej Ciebie” postanowili sprawić paniom niespodziankę i rozdawali w Pabianicach tulipany. Rozdaliśmy w sumie całe naręcze kwiatów.
źródło: NKJP: (STOP): Kalendarium „Bliżej ciebie”, Express Ilustrowany, 2002-12-27
W drodze powrotnej kupili całe naręcza soczystych owoców południowych.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek w krainie kangurów, 1957
W pewnej chwili chłopiec zobaczył, że w przedpokoju stoi obcy około dwudziestoletni mężczyzna z naręczem ulotek reklamowych przewieszonych przez rękę.
źródło: NKJP: Na sygnale, Mazowieckie To i Owo, 2006-12-03
Kelnerzy uwijali się, roznosząc pęta weisswurstów i naręcza butelek.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. naręcze
naręcza
D. naręcza
naręczy
C. naręczu
naręczom
B. naręcze
naręcza
N. naręczem
naręczami
Ms. naręczu
naręczach
W. naręcze
naręcza
-
+ naręcze + CZEGO -
psł. *narǫčьje 'to, co jest niesione na ręce, co się mieści na ręce'
Forma prasłowiańska od wyrażenia przyimkowego *na rǫcě 'na ręce' z przyrostkiem *-ьje; zob. ręka
Pierwotnie 'część zbroi osłaniająca rękę'.