-
1.
człowiek, który lekkomyślnie wydaje pieniądze i traci swoje dobra -
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Finanse
własność -
synonimy: utracjusz
-
Na żadnego nie wylano tylu kubłów pomyj co na Stanisława Augusta. A to że kochanek carycy, ruski jurgieltnik, bawidamek, słabeusz, rozrzutnik i niesolidny dłużnik, zdrajca-targowiczanin.
źródło: NKJP: Piotr Adamczewski: Król zrehabilitowany, Polityka, 2003-11-15
Zachwyty nad doraźnym zyskiem ekonomicznym autor piętnował więc jako krótkowzroczne, pisząc: „zadowolenie z przypływu oszczędności z Ameryki i z małych przesyłek robotników sezonowych przypomina żywo zachwyt rozrzutnika, który po sprzedaniu ojcowizny za bezcen, cieszy się z posiadania większej kwoty pieniężnej [...]”.
źródło: NKJP: Izabella Bukraba-Rylska: Socjologia wsi polskiej, 2008
On był hazardzistą i rozrzutnikiem, ona skrzętną gospodynią, co nie uchroniło rodzinnych majętności od zbliżającej się szybko materialnej ruiny.
źródło: NKJP: Bogna Wernichowska: Kardy i kokardy Opowieść o hrabinach Potockich, 2009
Badania szwajcarskiej terapeutki [...] dowodzą, że rozrzutnicy zachowują do późnych lat lepsze zdrowie niż zachłystujący się gromadzeniem pieniędzy dla samego gromadzenia.
źródło: NKJP: Barbara Brégy: Masz, to dasz, Polityka, 2006-09-16
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. rozrzutnik
rozrzutnicy
ndepr rozrzutniki
depr D. rozrzutnika
rozrzutników
C. rozrzutnikowi
rozrzutnikom
B. rozrzutnika
rozrzutników
N. rozrzutnikiem
rozrzutnikami
Ms. rozrzutniku
rozrzutnikach
W. rozrzutniku
rozrzutnicy
ndepr rozrzutniki
depr -
Zob. rozrzutny , rzucić