goj

Z Holocaustu przetrwała jedynie moja babcia. Wyszła za goja, oficera Wojska Polskiego. Ze względów bezpieczeństwa zmieniła wtedy imię z Johvet na Teresa, została ochrzczona.

źródło: NKJP: Agnieszka Wójcińska: Być na 200%, Polityka, 2008-03-15

Wielki poeta żydowski Szalom Asz opowiadał kiedyś Antoniemu Słonimskiemu, że do dwunastego roku życia, mieszkając w małym mieście, myślał, że w Polsce nie ma gojów.

źródło: NKJP: Tadeusz Konwicki: Wiatr i pył, 2008

Szmul Tencer miał już za sobą emigracyjne doświadczenie. Po wojnie spędził dwa lata we Włoszech, ale słoneczną Italię porzucił dla szarej Łodzi. - Po co miałem poznawać zagranicznych gojów, skoro już dobrze znałem polskich - wspomina słowa ojca Janusz Tencer.

źródło: NKJP: Krystyna Lubelska: Kuferek Gołdy, Polityka, 2008-03-29

[...] tak jak i wśród gojów zdarzają się osobnicy pełni tupetu, podobnie względnie częste występowanie tej cechy u Żydów można łatwo wyjaśnić wytwarzaniem się wśród nich postawy samoobronnej, tym wyraziściej się manifestującej, im trudniejszym warunkom zewnętrznym osobnik dany musiał sprostać.

źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004