-
1.a
pejorat. przywłaszczanie sobie rzeczy porzuconych przez właścicieli, którzy musieli opuścić swoje mieszkania w związku z działaniami wojennymi, klęskami żywiołowymi albo z innych powodów
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Prawo i łamanie prawa
przestępstwa -
synonimy: szabrownictwo
-
Miasto w większości opuszczone przez Niemców, niezniszczone, przyciągało tłumy ludzi z różnych stron Polski. Jechali na szaber, odzyskać choć w części to, co im okupant zabrał, zniszczył czy spalił.
źródło: NKJP: Wiesław Kępiński: Sześćdziesiąty pierwszy, 2006
Istniał również szaber oficjalny. Duża część instytucji, w tym np. uniwersytety, pozbawiona była jakichkolwiek sprzętów. Dlatego, chcąc sobie jakoś radzić, wysyłały w teren grupy poszukiwawcze po krzesła, biurka, maszyny do pisania, książki.
źródło: NKJP: Marcin Zaremba: Związek szabrowników, Polityka, 2009-06-20
Druga wojna zaciemniła sprawę, bo Górny Śląsk stał się znów wojennym łupem i musiał przejść gigantyczne oskalpowanie, jakiego świat nie widział, zwane amokiem szabru.
źródło: NKJP: Kazimierz Kutz: Piąta strona świata, 2010
W tym położonym wśród lasów pałacyku o żadnych poważniejszych zabezpieczeniach nie mogło już być mowy. Wiele w nim zostało z bogatego i stylowego wyposażenia, ale i ślady szabru były widoczne.
źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: wybór z pamięci 90-latka, 2004
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. szaber
szabry
D. szabru
szabrów
C. szabrowi
szabrom
B. szaber
szabry
N. szabrem
szabrami
Ms. szabrze
szabrach
W. szabrze
szabry
Inne uwagi
Zwykle lp
-
niem. Schaber
Od: schaben 'skrobać'