szalbierz

  • książk.  pejorat.  osoba, która sprytnie oszukuje i wykorzystuje kogoś
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia relacji międzyludzkich


    CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

  • [Hitler] był hipokrytą, oszustem i szalbierzem, a fantastyczne koncepcje, w które sam nie wierzył, podawał w ściśle praktycznych celach dla swoich fanatycznych wyznawców.

    źródło: NKJP: Andrzej Anonimus: Nie nadaje się, przecież to jeszcze szczeniak, 1999

    Pod tą powłoką kryje się bezwzględne zwierzę, które dla dobra własnego pod płaszczykiem interesu firmy lub partii zrobi wszystko, posunie się do najgorszych świństw. Po prostu szalbierz.

    źródło: NKJP: Stefan Drajewski: Tartuffe w garniturze, Polska Głos Wielkopolski, 2008-04-28

    Wszyscy natychmiast pojęli, że przewrotny szalbierz został wykluczony ze społeczności wioski.

    źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1965

    Nasza religijność jest archaiczna, parafialna, bierna, wypruta z debaty i aktywności ludzi świeckich. A mimo to trwamy w samozadowoleniu. Może więc przestańmy utwierdzać w sobie ten kompleks wyższości, wstydliwie goły jak otumaniony przez szalbierzy król z baśni Andersena.

    źródło: NKJP: Michał Smolorz: Ślązak = Europejczyk?, Dziennik Zachodni, 2002-12-20

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m1

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. szalbierz
    szalbierze
    D. szalbierza
    szalbierzy
    C. szalbierzowi
    szalbierzom
    B. szalbierza
    szalbierzy
    N. szalbierzem
    szalbierzami
    Ms. szalbierzu
    szalbierzach
    W. szalbierzu
    szalbierze
  • z czes. (daw.) šalbíř 'szalbierz, oszust'

CHRONOLOGIZACJA:
XVI w., SPXVI
Na podstawie indeksu haseł.
Data ostatniej modyfikacji: 05.12.2016