szalbierz
-
książk. pejorat. osoba, która sprytnie oszukuje i wykorzystuje kogoś
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
[Hitler] był hipokrytą, oszustem i szalbierzem, a fantastyczne koncepcje, w które sam nie wierzył, podawał w ściśle praktycznych celach dla swoich fanatycznych wyznawców.
źródło: NKJP: Andrzej Anonimus: Nie nadaje się, przecież to jeszcze szczeniak, 1999
Pod tą powłoką kryje się bezwzględne zwierzę, które dla dobra własnego pod płaszczykiem interesu firmy lub partii zrobi wszystko, posunie się do najgorszych świństw. Po prostu szalbierz.
źródło: NKJP: Stefan Drajewski: Tartuffe w garniturze, Polska Głos Wielkopolski, 2008-04-28
Wszyscy natychmiast pojęli, że przewrotny szalbierz został wykluczony ze społeczności wioski.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tomek wśród łowców głów, 1965
Nasza religijność jest archaiczna, parafialna, bierna, wypruta z debaty i aktywności ludzi świeckich. A mimo to trwamy w samozadowoleniu. Może więc przestańmy utwierdzać w sobie ten kompleks wyższości, wstydliwie goły jak otumaniony przez szalbierzy król z baśni Andersena.
źródło: NKJP: Michał Smolorz: Ślązak = Europejczyk?, Dziennik Zachodni, 2002-12-20
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. szalbierz
szalbierze
D. szalbierza
szalbierzy
C. szalbierzowi
szalbierzom
B. szalbierza
szalbierzy
N. szalbierzem
szalbierzami
Ms. szalbierzu
szalbierzach
W. szalbierzu
szalbierze
-
z czes. (daw.) šalbíř 'szalbierz, oszust'
Na podstawie indeksu haseł.