gościnność - Wielki słownik języka polskiego PAN

cecha kogoś, kto chętnie przyjmuje gości i stara się zadbać o ich potrzeby

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

antonimy:

niegościnność

niezwykła, polska, słowiańska, staropolska, szczera, tradycyjna gościnność
gościnność domu, gospodarza, pani/pana domu, właściciela; mieszkańców, Polaków
gościnność i hojność, gościnność i opieka, gościnność i otwartość, gościnność i pomoc, gościnność i serdeczność, gościnność i troskliwość, gościnność i uprzejmość, gościnność i życzliwość
przejawy, tradycja gościnności
nadużywać gościnności
korzystać z gościnności
prosić o gościnność
odwdzięczyć się, podziękować za gościnność
przekonać się, świadczyć, zapewniać o gościnności

	- Chcesz herbaty? - zaproponował. Był to pierwszy dzisiaj przejaw gościnności. źródło: NKJP: Mirosław Sokołowski: Gady, 2007
	Co prawda w kawalerce Sielczyka był tylko jeden dość wąski tapczanik, ale w takich wypadkach polska gościnność nakazuje przyjąć gościa w domu, a samemu przespać się gdzieś na mieście. źródło: NKJP: Andrzej Zbych (Andrzej Szypulski, Zbigniew Safjan): Bardzo dużo pajacyków, 2005
	Gościnność i w pogańskiej Polsce była najświętszym prawem, obowiązkiem. Gość w dom - Bóg w dom - mówi stare przysłowie, a maluje ono wiernie, co czuł i myślał każdy. źródło: NKJP: Hanna Kostyrko: Klechdy domowe, 1960
	Zaskoczyła mnie gościnność plemion Konga. Jedno z nich przejęło nas jak długo oczekiwanych gości i pozwoliło wypocząć w swoim towarzystwie. źródło: NKJP: Anna Pietkiewicz: Skrawek raju, Akant, 2006-11
	Gościnność mnicha budzi w nas popłoch, gdyż chce nas poczęstować herbatą z solą, mlekiem i tłuszczem. Bardzo grzecznie, by go nie urazić, odmawiamy i tłumacząc się brakiem czasu żegnamy go. źródło: NKJP: Wanda Rutkiewicz: Na jednej linie, 2010

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: , ż

Inne uwagi

Zwykle lp

Zob. gościć