połajanka

  • książk.  ostre słowne potępienie czyjegoś postępowania
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Relacje międzyludzkie

    określenia relacji międzyludzkich

  • W przerwie meczu z szatni gości przez 10 minut dobiegały odgłosy połajanki, jaką urządził swoim podopiecznym. Ostra reprymenda piłkarzom Orkana niewątpliwie się należała, bo wszystkie trzy gole stracili w podobny sposób [...].

    źródło: NKJP: (RaC): Dziewięć i koniec, Dziennik Bałtycki, 2005-11-18

    Przeżywał nasze sukcesy i ewentualne niepowodzenia. Jak się nie udało coś podczas ćwiczeń, to potrafił zrobić taką awanturę, że uszy więdły, ale to była taka ojcowska połajanka.

    źródło: NKJP: (ZS): Odszedł zasłużony strażak, Dziennik Polski, 2005-03-12

    Rozmowa zaczęła się oczywiście od połajanek: że nadal zajmuję się „polityką”, że niepotrzebnie ściągam na siebie kłopoty itd.

    źródło: NKJP: Tadeusz Isakowicz-Zaleski: Moje życie nielegalne, 2008

    Grecy źle znosili połajanki za opóźnienia w przygotowaniach. Teraz tryumfują: zdążyli, niemal wszystko jest dopięte na ostatni guzik.

    źródło: NKJP: Jagienka Wilczak: Za pięć dwunasta, Polityka, 2004-08-14

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: ż

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. połajanka
    połajanki
    D. połajanki
    połajanek
    C. połajance
    połajankom
    B. połajankę
    połajanki
    N. połajanką
    połajankami
    Ms. połajance
    połajankach
    W. połajanko
    połajanki
  • Zob.  łajać 

CHRONOLOGIZACJA:
1842, W. Szekspir: Puste kobiety z Windsoru [tłum. z j. angielskiego], books.google.pl
Data ostatniej modyfikacji: 21.06.2018