epifora
-
lit. figura stylistyczna polegająca na powtórzeniu tego samego słowa lub wyrażenia na końcu kolejnych wersów, strof lub zdań utworu literackiego
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność artystyczna człowieka
literatura -
Kiedy w swoim liryku pt. „W Paryżu” zamyka każdą kolejną strofę liryczno-ironiczną epiforą „Przyjeżdżam tutaj żeby się odkochać” - tropię zawarte w tym refrenie ukryte zaprzeczenie [...].
źródło: NKJP: Ryszard Matuszewski: Alfabet: Wybór z pamięci 90-latka, 2004
Synestezja wykorzystująca porównanie jednego typu doznań zmysłowych z innymi może dodawać witalności epiforze.
źródło: NKJP: Anna Matuchniak-Krasuska: Publiczność wobec metafory plastycznej: O recepcji groteski Jerzego Dudy-Gracza, 1999
Najlepiej wyjaśnić sytuacje bezpośrednio - mężczyźni nie lubią przenośni, epifor i innych środków literackich, tylko wolą mieć powiedziane wprost, co i jak.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. epifora
epifory
D. epifory
epifor
C. epiforze
epiforom
B. epiforę
epifory
N. epiforą
epiforami
Ms. epiforze
epiforach
W. epiforo
epifory
-
gr. epí 'na, do' + gr. phorá 'noszenie, (szybki) ruch '