szmacić - Wielki słownik języka polskiego PAN

2.

pot. poniżając kogoś, powodować niekorzystną zmianę w jego samoocenie lub postrzeganiu przez innych

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

synonimy:

poniżać
upadlać
upokarzać

	Jak można tak szmacić własne dziecko? Całe życie mam problemy z samooceną, z nawiązywaniem kontaktów z innymi ludźmi. źródło: Internet: psychiatria.pl
	Ostatecznie szmaci adwersarza pytaniem, czy uczestnicy odbywającej się w Warszawie batalii o szczęśliwość powszechną, nie są zdumieni faktem, że do „Victorii” nie zaproszono elektryka z Gdańska, laureata Pokojowej Nagrody Nobla. źródło: NKJP: Tadeusz Zimecki: Ja, Franek..., 2001
	System upokarzał i szmacił: każdy, kto czegoś zapragnął - kawałka szynki, przydziału mieszkania, awansu, paszportu - musiał przepchnąć się przed innego, podlizać, zaświadczyć o swej lojalności wobec państwa, wykazać się taką lub inną gorliwością. źródło: NKJP: Teresa Bogucka: Przechadzka po pobojowisku, Gazeta Wyborcza, 1993-10-22
	Winni są rodzice, to oni ignorują uwagi nauczycieli, a nie dość, że ignorują, to jeszcze mają pretensje, pokazowo to demonstrując [...], pokazowo szmacąc nauczyciela i pokazując, kto tu rządzi, a do tego telewizja uświadamia takiego dzieciaka, że jest ponad prawem! źródło: NKJP: Internet
	Administracja ma cały czas możliwość represjonowania każdego więźnia. - To już nie jest szmacenie fizyczne, ale nacisk psychiczny wyszlifowany stuletnią tradycją. źródło: NKJP: Andrzej Łomanowski: Miejsce dla Miszy, Ozon, 8, 2005

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	szmaciłem +(e)m szmacił	szmaciłam +(e)m szmaciła	szmaciłom +(e)m szmaciło	szmaciliśmy +(e)śmy szmacili	szmaciłyśmy +(e)śmy szmaciły
2 os.	szmaciłeś +(e)ś szmacił	szmaciłaś +(e)ś szmaciła	szmaciłoś +(e)ś szmaciło	szmaciliście +(e)ście szmacili	szmaciłyście +(e)ście szmaciły
3 os.	szmacił	szmaciła	szmaciło	szmacili	szmaciły

bezosobnik: szmacono

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę szmacił będę szmacić	będę szmaciła będę szmacić	będę szmaciło będę szmacić	będziemy szmacili będziemy szmacić	będziemy szmaciły będziemy szmacić
2 os.	będziesz szmacił będziesz szmacić	będziesz szmaciła będziesz szmacić	będziesz szmaciło będziesz szmacić	będziecie szmacili będziecie szmacić	będziecie szmaciły będziecie szmacić
3 os.	będzie szmacił będzie szmacić	będzie szmaciła będzie szmacić	będzie szmaciło będzie szmacić	będą szmacili będą szmacić	będą szmaciły będą szmacić

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		szmaćmy
2 os.	szmać	szmaćcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	szmaciłbym bym szmacił	szmaciłabym bym szmaciła	szmaciłobym bym szmaciło	szmacilibyśmy byśmy szmacili	szmaciłybyśmy byśmy szmaciły
2 os.	szmaciłbyś byś szmacił	szmaciłabyś byś szmaciła	szmaciłobyś byś szmaciło	szmacilibyście byście szmacili	szmaciłybyście byście szmaciły
3 os.	szmaciłby by szmacił	szmaciłaby by szmaciła	szmaciłoby by szmaciło	szmaciliby by szmacili	szmaciłyby by szmaciły

bezosobnik: szmacono by

bezokolicznik: szmacić

imiesłów przysłówkowy współczesny: szmacąc

gerundium: szmacenie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: szmacący

imiesłów przymiotnikowy bierny: szmacony

odpowiednik aspektowy: zeszmacić

+

szmacić

+

KOGO

Zob. szmata