korowaj

[...] kiedy korowaj zanadto się rozrósł i nie można go było wyjąć z pieca, decydowano się raczej rozebrać ścianę pieca, niż przekroić wypiek.

źródło: NKJP: Aleksander Jackowski: Polska sztuka ludowa, 1974

Uważano, że korowaj jest tym wspanialszy, im więcej jest na nim ozdób [...].

źródło: NKJP: (RD): Blisko Poznania, Gazeta Poznańska, 2004-04-05

W trakcie występu ukraińskich tancerzy burmistrz [...] otrzymał rumianego korowaja - wołoczyski kołacz - na wyhaftowanej serwecie.

źródło: NKJP: Taniec i zaśpiewy, Dziennik Polski, 2006-03-06

Żaden z gości nie mógł przywitać się z młodymi, jeśli na dłoni nie miał białej chusteczki (w nią też zawijał otrzymany kawałek korowaja). Wówczas każdego gościa, już z korowajem, druhny brały do kółeczka i śpiewały mu przyśpiewkę, która zawsze była dopasowana do jego wyglądu.

źródło: NKJP: Ewa Magdalena Iwaniak: Nurzec Stacja - Sypiu drobne hroszy, żeby buły wam deti haroszy, Głos Siemiatycz, 2009-06-02

Z tyłu za zaprzęgami szli młodzieńcy z wiechami i panny w brzozowych wieńcach, z kraszankami w kobiałkach. Dalej cała pozostała ludność niosąca korowaje i kołacze.

źródło: NKJP: Internet