komes
-
w starożytnym Rzymie i średniowiecznych państwach europejskich: wyższy urzędnik
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
hiperonimy: urzędnik
-
Nakaz posiadania spisu prawa nie miałby jednak sensu, gdyby w trzydziestych latach VIII w. przynajmniej niektórzy bawarscy komesowie nie znali łaciny i sztuki pisania lub nie dysponowali w sądzie piśmiennymi pomocnikami.
źródło: NKJP: Karol Modzelewski: Barbarzyńska Europa, 2004
W 1. połowie XIII wieku zamkiem władał komes Piotr Wydżga, herbu Janina, kasztelan sądecki, uczestnik wypraw krzyżowych.
źródło: NKJP: Urszula Janicka-Krzywda: Rycerska stanica nad Popradem, Wychowawca, nr 141, 2004-09
Przed tą buławą giąć się musieli wojewodowie i komesi.
źródło: NKJP: Tomasz Kołodziejczak: Krew i kamień, 2003
Członkowie stowarzyszenia sami przywdziali zbroje i wstąpili w szeregi zorganizowanej przez komesa Artura Stępnia drużyny.
źródło: NKJP: Piotr Kanikowski: Grodziec czeka na turystyczny boom, Gazeta Wrocławska, nr 18/06, 1999
A na pociechę mieli tylko to, że dokładnie z tą samą niechętną pogardą komesów zachodnich traktowali ich bizantyjscy kuzyni.
źródło: NKJP: Jacek Żakowski: Z prof. Henrykiem Samsonowiczem rozmawia Jacek Żakowski, Gazeta Wyborcza, 1995-12-22
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. komes
komesi
komesowie
ndepr komesy
depr D. komesa
komesów
C. komesowi
komesom
B. komesa
komesów
N. komesem
komesami
Ms. komesie
komesach
W. komesie
komesi
komesowie
ndepr komesy
depr -
łac. comes 'towarzysz; nauczyciel; członek świty; hrabia'