otomanka

Usiedli w małym pokoiku, pełnym starzyzny, kurzu i pajęczyn, na otomance, z której wyłaziły sprężyny.

źródło: NKJP: Andrzej Zbych: Stawka większa niż życie, 1967

Miłosz kazał mi usiąść obok siebie na otomance (ma kłopoty ze słuchem), pochwalił za pytania, że „rozumne”, powiedział, że odpowie na wszystkie.

źródło: NKJP: Adam Molenda: Wziąć za rogi Barana, Dziennik Polski, 2005-05-07

[...] jeden jednak mebel polubił w jej mieszkaniu, nie tyle polubił, ile na zawsze zachował w pamięci, ową klasycystyczną otomankę, na której kiedyś siedziała Anna, w sukni także klasycyzującej, o głębokim dekolcie, tak że wyglądała, jakby się przypadkowo znalazła w wieku dwudziestym.

źródło: NKJP: Wiesław Paweł Szymański: Niedźwiedź w katedrze, 1981

Mieszkanie było przepełnione stylowymi meblami: stoliki, komódki, otomanki, kilimy na ścianach. Całości dopełniały afrykańskie maski i inne „bibeloty” stojące na meblach.

źródło: Internet: Krzysztof Szymański: Tylko we Lwowie – niezwykła historia Wybitnej Osobistości, Kurier Galicyjski, 2015-08-26 (kuriergalicyjski.com)