hubka
-
sypka substancja używana kiedyś do rozpalania ognia, wytwarzana najczęściej z wysuszonej i sproszkowanej huby - grzyba, na którą kierowano iskry krzesane za pomocą krzemienia
-
KATEGORIE FIZYCZNE
Cechy i właściwości materii
temperatura i ogień -
- hubka i krzesiwo
-
Przejrzałe owocniki, lekkie i żółtawe, pozostają cały rok na pniu, wskazując miejsce występowania. Po nasyceniu saletrą używane były jako hubka.
źródło: NKJP: Wiktor Pawłowski: Grzybobranie, Polityka, 2005
Organizatorzy chcą pokazać: kulturę, wojskowość i rzemiosło z połowy XVII w. [...] Nauczą rozpalania ognia przy użyciu hubki i krzesiwa.
źródło: NKJP: Potop szwedzki, Tygodnik Siedlecki, 2007-05-25
Święty, oczyszczający ogień zapalony od „sobótki” był przynoszony do domów w postaci tlącej się hubki i służył do rozpalenia nowego domowego ognia w piecach, po obowiązkowym wygaszeniu starego paleniska.
źródło: NKJP: Iwona Kamieńska: Wianki, ogniska, Gazeta Krakowska, 2003-06-23
Pomimo iż w naszych domach palą się żarówki, lampy naftowe nie odeszły w niebyt wraz z krzesiwem, hubką czy parowymi lokomotywami.
źródło: NKJP: Naftowe lampy, Dziennik Polski, 2002-11-13
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. hubka
hubki
D. hubki
hubek
C. hubce
hubkom
B. hubkę
hubki
N. hubką
hubkami
Ms. hubce
hubkach
W. hubko
hubki
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. huba (grzyb)