denuncjatorka
-
książk. kobieta, która denuncjuje kogoś przed władzą
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
Pisarka [...] opublikowała za granicą artykuły krytyczne wobec idei chorwackiego państwa narodowego. Okrzyknięto ją denuncjatorką - choć pisała w nich tylko to, co i tak mówiła w kraju.
źródło: NKJP: Dawid Warszawski: Przystanek nienawiść, Gazeta Wyborcza, 1999-07-24
[...] inna rybaczka zauważyła u złodziejki skradzione płótno. Doniosła o tym pokrzywdzonym, którzy przy ponownej rewizji mieszkania odebrali swoją własność. Wówczas złodziejka, mszcząc się na osobie denuncjatorki, zaczęła ją „uśpiewywać” pieśnią „Obrońco uciśnionych, Boże litościwy”.
źródło: NKJP: Opowieści kaszubskie, Dziennik Polski, 2002-09-21
[...] naszej denuncjatorce powiedziałem na wszelki wypadek, że to nie my produkujemy te ulotki, tylko dostajemy je z Łodzi.
źródło: Jan Krzysztof Kelus, Wojciech Staszewski: Był raz dobry świat, 1999 (books.google.com)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. denuncjatorka
denuncjatorki
D. denuncjatorki
denuncjatorek
C. denuncjatorce
denuncjatorkom
B. denuncjatorkę
denuncjatorki
N. denuncjatorką
denuncjatorkami
Ms. denuncjatorce
denuncjatorkach
W. denuncjatorko
denuncjatorki