marinizm

rzadziej marynizm

  • lit.  kierunek w poezji barokowej, stworzony przez włoskiego poetę Giambattistę Marino, charakteryzujący się wyszukanym słownictwem i nagromadzeniem środków artystycznych
  • Ms. lp wymawiany: [mariniźmie] lub [marinizmie].

  • [marinism] lub [marinizm]

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność artystyczna człowieka

    literatura


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Działalność artystyczna człowieka

    prądy, kierunki i kategorie artystyczne

  • Marinizm odrzucał renesansową harmonię między treścią a formą i kładł nacisk na formę; lubował się w olśniewających konceptach, wymyślnych epitetach i metaforach.

    źródło: NKJP: Internet

    Puenta jako zabieg formalny jest wykorzystywana w takich gatunkach literackich jak epigramat, humoreska czy nowela. Była jednym z ważniejszych narzędzi stylistycznych w konceptystycznych utworach tworzonych w barokowych nurtach gongoryzmu czy marinizmu.

    źródło: NKJP: Internet

    Marinizm był jednym z pierwszych zjawisk nowej estetyki europejskiej, które zostały wchłonięte przez staropolską poezję już w pierwszej połowie stulecia.

    źródło: Teresa Michałowska: Mie̜dzy poezja̜ a wymowa̜: Konwencje i tradycje staropolskiej prozy nowelistycznej, 1970

    Studia nad barokiem i marinizmem trwają we Włoszech nadal [...].

    źródło: Jadwiga Sokołowska: Spory o barok w poszukiwaniu modelu epoki, 1971

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. marinizm
    marinizmy
    D. marinizmu
    marinizmów
    C. marinizmowi
    marinizmom
    B. marinizm
    marinizmy
    N. marinizmem
    marinizmami
    Ms. marinizmie
    marinizmach
    W. marinizmie
    marinizmy

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • Od nazwiska włoskiego poety Giambattisty Marina (1569-1625)

CHRONOLOGIZACJA:
1864, Encyklopedyja powszechna, Tom 18, books.google.pl
W postaci marynizm
Data ostatniej modyfikacji: 15.07.2017