ofermowato

  • pot.  pejorat.  w sposób charakterystyczny dla kogoś, kto jest nieco powolny, niezdarny i niezbyt zaradny życiowo
  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

    Usposobienie człowieka

    cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności


    CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Określenia fizyczności człowieka

    sprawność i wydolność organizmu

  • Pilnujący ich żołnierz niemiecki w porównaniu z tymi jeńcami wyglądał – pożal się Boże! – niechlujnie i ofermowato: mundur miał jakby za duży, a furażerka spadała mu na oczy.

    źródło: Jan Marian Jakubaszek: Mój ostatni rok wojny, 2006 (books.google.pl)

    Wygląda śmiesznie: chudy, przygarbiony, ofermowato poczciwy.

    źródło: Wacław Korabiewicz: Mato Grosso, 1968 (books.google.pl)

    Zielone światło jest zbyt krótkie, do tego wielu kierowców rusza pod górkę ofermowato, a zielona strzałka zapala się dopiero wówczas, gdy już nie jest potrzebna [...].

    źródło: Internet: lodz.wyborcza.pl

  • część mowy: przysłówek

  • Od:  oferma 

CHRONOLOGIZACJA:
1968, W. Korabiewicz, "Mato Grosso", 1968.
Data ostatniej modyfikacji: 22.05.2017