nałożnica
-
książk. kochanka i utrzymanka mężczyzny zajmującego dużo wyższą od niej pozycję społeczną
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Budowa i funkcjonowanie ciała ludzkiego
seksualność -
- królewska, książęca nałożnica
- nałożnica króla
- żony i nałożnice
- harem nałożnic
- utrzymywać nałożnicę
-
Jedyny tytuł do sławy jego rodziny stanowił fakt, że siostra Stefana była nałożnicą króla Henryka I.
źródło: NKJP: Dariusz Piwowarczyk: Słynni rycerze Europy. Rycerze w służbie dam i dworu, 2009
„Post” podjął decyzję, że dzieje romansu zostaną opublikowane, ponieważ kongresman utrzymywał nałożnicę za pieniądze podatników.
źródło: NKJP: Jacek Kalabiński: Między rządem a nierządem, Gazeta Wyborcza, 1993-01-15
[...] jeszcze w 1415 r. statuty wrocławskie stwierdzały, że plebani po książęcemu wyposażają swoje nałożnice.
źródło: NKJP: Dariusz Łukasiewicz: Zatyczka panieńska, Polityka, 2007-11-24
Karawana Jakuba była ogromna: składała się z wielbłądów, osłów jucznych, owiec, baranów i kóz oraz dwóch żon, dwóch nałożnic i jedenastu synów Jakuba, nie licząc mnóstwa czeladzi wraz z rodzinami.
źródło: NKJP: Zenon Kosidowski: Opowieści biblijne, 1963
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: ż
liczba pojedyncza liczba mnoga M. nałożnica
nałożnice
D. nałożnicy
nałożnic
C. nałożnicy
nałożnicom
B. nałożnicę
nałożnice
N. nałożnicą
nałożnicami
Ms. nałożnicy
nałożnicach
W. nałożnico
nałożnice
-
+ nałożnica + (KOGO)+ nałożnica + (CZYJA) -
pol. dawne nałożny 'nawykowy, zwyczajowy'
z st.pol. nałóg 'nawyk, przyzwyczajenie'
Uniwerbizacja zamiast niewiasta nałożna 'pilna w zastępowaniu komuś żony, nawykła do tego obowiązku'; skojarzenie z wyrażeniem przyimkowym na łożu raczej wtórne. W dawnej polszczyźnie występował czasownik nałożyć się 'przyzwyczaić się, przywyknąć', etymologicznie od psł. przedrostkowego *na-ložiti 'kłaść, układać', może też 'układać do czegoś, przyzwyczajać, wdrażać', stąd pol. dawne nałożny (Bańk., Bor.)