kontusz
-
w dawnej Polsce: wierzchni strój męski, noszony przez szlachtę i arystokrację, o kroju długiej rozciętej z przodu sukni z luźnymi rękawami
-
[kontusz]
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Tradycja
świat dawnych epok i wydarzenia historyczne -
- czarny, czerwony, szlachecki kontusz
- żupan i kontusz
- wyloty kontusza
- nosić kontusz
-
Odziany był w purpurowy kontusz ze złotymi wyłogami.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001
U ojca w adwokackim gabinecie wisiał obraz pięknego pana w szlacheckim kontuszu, dziadka mojej matki, który ponoć w rządzie Traugutta piastował jakąś funkcję w departamencie skarbu [...].
źródło: NKJP: Teresa Torańska: Oni, 1985
Do łask wrócił kontusz w środowisku arystokracji, której przyszło emigrować po powstaniu listopadowym.
źródło: NKJP: Andrzej Chwalba (red.): Obyczaje w Polsce: od średniowiecza do czasów współczesnych: praca zbiorowa, 2004
Paryscy ulicznicy z wielką uciechą uganiają się za majestatycznymi postaciami w żupanach i kontuszach.
źródło: NKJP: Marian Brandys: Nieznany Książę Poniatowski, 1960
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kontusz
kontusze
D. kontusza
kontuszów
kontuszy
C. kontuszowi
kontuszom
B. kontusz
kontusze
N. kontuszem
kontuszami
Ms. kontuszu
kontuszach
W. kontuszu
kontusze
-
węg. köntös 'szata, suknia'