zemdlić
-
spowodować, że ktoś odczuł mdłości i zachciało mu się wymiotować
-
Używane też z podmiotem w mianowniku.
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA
Choroby i ich leczenie
przyczyny, objawy i skutki chorób -
synonimy: zamulić
-
Obaj rzucili się na czekoladki, chwytali je garściami, rozrzucali po podłodze, deptali po nich... Kazia patrzyła na nich z rozrzewnieniem. - Chłopcy, dość, bo was zemdli!
źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Gdy owoc dojrzewa, 1958
Zemdliło ją, zgarbiła się, pochyliła. Gwałtowne torsje wstrząsnęły napiętym ciałem.
źródło: NKJP: Andrzej Zaniewski: Król Tanga, 1997
Zdarzyło się, że któregoś z kwatermistrzów odbierających mięso zemdlił zapach krwi.
źródło: NKJP: Roman Bratny: Kolumbowie — rocznik 20, 1957
[...] kupiłem więc dwie porcje nerkowców [...], choć wiedziałem, że nerkowce są w lukrze i prędzej mnie zemdlą, niż nasycą.
źródło: NKJP: Wojciech Kuczok: Opowieści przebrane, 2005
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
zemdli
Czas przeszły
zemdliło
Czas przyszły
Tryb rozkazujący
niech zemdli
Tryb warunkowy
Czas teraźniejszy
zemdliłoby
by zemdliło
Czas przeszły
bezokolicznik: zemdlić
odpowiednik aspektowy: mdlić
-
Ø + zemdlić + KOGO+ zemdlić + KOGO -
Zob. mdły