zemdlić

  • spowodować, że ktoś odczuł mdłości i zachciało mu się wymiotować
  • Używane też z podmiotem w mianowniku.

  • CZŁOWIEK JAKO ISTOTA FIZYCZNA

    Choroby i ich leczenie

    przyczyny, objawy i skutki chorób

  • synonimy:  zamulić
  • Obaj rzucili się na czekoladki, chwytali je garściami, rozrzucali po podłodze, deptali po nich... Kazia patrzyła na nich z rozrzewnieniem. - Chłopcy, dość, bo was zemdli!

    źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Gdy owoc dojrzewa, 1958

    Zemdliło ją, zgarbiła się, pochyliła. Gwałtowne torsje wstrząsnęły napiętym ciałem.

    źródło: NKJP: Andrzej Zaniewski: Król Tanga, 1997

    Zdarzyło się, że któregoś z kwatermistrzów odbierających mięso zemdlił zapach krwi.

    źródło: NKJP: Roman Bratny: Kolumbowie — rocznik 20, 1957

    [...] kupiłem więc dwie porcje nerkowców [...], choć wiedziałem, że nerkowce są w lukrze i prędzej mnie zemdlą, niż nasycą.

    źródło: NKJP: Wojciech Kuczok: Opowieści przebrane, 2005

  • część mowy: czasownik

    aspekt: dokonany

    Tryb oznajmujący

    Czas przyszły

    zemdli

    Czas przeszły

    zemdliło

    Czas przyszły

    Tryb rozkazujący

    niech zemdli

    Tryb warunkowy

    Czas teraźniejszy

    zemdliłoby
    by zemdliło

    Czas przeszły

    bezokolicznik: zemdlić

    odpowiednik aspektowy: mdlić

  • Ø + zemdlić +
    KOGO
    bez ograniczeń + zemdlić +
    KOGO
  • Zob.  mdły 

CHRONOLOGIZACJA:
XV w., SStp
Data ostatniej modyfikacji: 31.07.2018