-
metalowy, ciężki przyrząd o zagiętych ku górze końcach, który, wypuszczony ze statku na łańcuchu, zagłębia się w dno, utrzymując statek w miejscu
-
CZŁOWIEK I TECHNIKA
Transport
transport wodny
-
- ciężka, duża; zabytkowa kotwica; żelazne kotwice; kotwica żeglarska; kotwice betonowe
- kotwica admiralicji; kotwice statków
- kotwica i lina; kotwice i łańcuchy
- rzut kotwicą
- okręt, postój, przystań na kotwicy
- rzucić kotwicą
- zejść z kotwicy
- pływać z kotwicą
- czekać, zacumować na kotwicy
- kotwice za burtę
-
|
Jeśli podczas postoju na kotwicy kapitan chciał dostać się na ląd, to najszybszym środkiem komunikacji był nasz dziesięciowiosłowy kuter.
źródło: Karol Olgierd Borchardt: Znaczy kapitan, 1960
|
|
Jeżeli zarzucona kotwica znajduje się poza największą szerokością statku i stanowi przeszkodę dla innych przepływających statków, wówczas statek powinien być od strony zarzuconej kotwicy oznaczony dodatkowym światłem białym umieszczonym na wysokości 1 m poniżej światła białego.
źródło: Stefan Wysocki: Żeglarstwo śródlądowe, 1969
|
|
Dziobem będziemy stali na kotwicach, zwróceni do wyjścia. W razie czego kotwica do góry i jazda z portu.
źródło: Wicenty Z. Milenuszkiewicz: Wybierać kotwicę, 1964
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
kotwica
|
kotwice
|
|
| D. |
kotwicy
|
kotwic
|
|
|
|
| C. |
kotwicy
|
kotwicom
|
|
| B. |
kotwicę
|
kotwice
|
|
| N. |
kotwicą
|
kotwicami
|
|
| Ms. |
kotwicy
|
kotwicach
|
|
| W. |
kotwico
|
kotwice
|
|
-
Pierwotnie zdrobnienie od st.pol. kotew / kotwa, co z psł. *koty 'kotwica' (nowsza forma mianownika wtórna, od tematu przypadków zależnych, por. dop. *kotъve, bier. *kotъvь; por. krew). Wyraz pierwotnie być może oznaczał 'kocicę', a znaczenie 'kotwica' miałoby być wtórne i wynikać ze skojarzenia łap kotwicy wbijających się np. w dno z zaopatrzonymi w pazury łapami kota.
CHRONOLOGIZACJA:
XV w.,
SStp
Data ostatniej modyfikacji: 09.06.2025