chwała Bogu
rzadziej chwalić Boga
-
mówiący wie, że jest tak, jak mówi, chociaż mogło tak nie był i uważa, że nie byłoby dobrze, gdyby tak nie było
-
Często używane w parentezie.
-
- rzadziej chwalić Boga
-
wykładnik postawy emocjonalnej
-
synonimy: dzięki Bogu
(quasi)synonimy: na szczęście II
-
Poruszyłem się, a wtedy ów ktoś odezwał się do mnie znajomym głosem Wiewiórki: - Chwała Bogu, że pan się obudził, panie Tomaszu. Przymknąłem oczy, przerażony, że tracę przytomność. Ów głos był chyba halucynacją.
źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1967
- Dobrze ci powiedziały te kobiety w Wilnie. Ale ja już uciekłam. Powiedz, jak ojciec? - Mieszka z jakąś babą, chwała Bogu u niej. Mieszkanie stoi puste. Przeprowadzamy się tam, bo mam już córeczkę.
źródło: NKJP: Wojciech Tochman: Czekam pod adresem: Berlin, Gazeta Wyborcza, 1998-06-05
Kilka dni do zbiórki były dla nas stresujące. Dla mojego syna - bo nie mógł się doczekać pierwszej zbiórki. Dla mnie - bo nie wiedziałem, jak do niego powinienem syna przygotować. Chwała Bogu dwa dni przed zbiórką okazało się, że dziewczyna od zabaw, to znaczy druhna, rozdała dzieciom karteczki dla rodziców.
źródło: NKJP: Okiem rodzica - Początki, Czuwaj, 2007-10
Tu, w Polsce, chwalić Boga, nikt nie żąda ofiary z krwi, ale i tak składamy ją w obfitości - najczęściej mordowani przez zbrodniarzy (młodych i starych) jeżdżących po pijaku publicznymi drogami.
źródło: NKJP: Wszystko, czyli ile?, Tygodnik Siedlecki, 2008-11-05
-
część mowy: komentarz metatekstowy
-
chwała Bogu _
w Zd. twier. także wprowadzane przez żeszyk: wewnętrzny: stały
zewnętrzny: zmienny: neutralna antepozycja