-
książk.
stan wzburzenia lub buntu panujący w jakiejś grupie ludzi
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
zachowania emocjonalne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
stosunki, grupy i organizacje społeczne
-
- ciągłe, nieustanne, silne, wielkie; rewolucyjne wrzenie; wrzenie społeczne
- wrzenie pośród robotników
- wrzenie wśród ludu, wśród zesłańców
- wrzenie w armii, w kolegiacie, w kraju
- wrzenie i niezgoda na świat, wrzenie i sprzeciw; wrzenia i bunty, wrzenia i rozruchy; niezadowolenie i wrzenie
- etap, okres, stan wrzenia
- wrzenie rosło, narasta, ucichło, ustało, ustępuje; wrzenia wybuchały
- czuć, uspokoić, wywołać, wzbudzać wrzenie; stłumić wrzenia
- dojść do wrzenia
-
|
Śmierć Husa wywołała wrzenie w Czechach, przyczyniła się do rozwoju husytyzmu, który od samego początku przenikał do sąsiadującej z Czechami Polski.
źródło: NKJP: Daniel Olszewski: Dzieje chrześcijaństwa w zarysie, 1996
|
|
Władze, powiadomione o wrzeniu wśród polskich zesłańców, postanowiły wywieźć bardziej niespokojnych do budowy drogi [...], wytyczonej wzdłuż południowego wybrzeża Bajkału.
źródło: NKJP: Alfred Szklarski: Tajemnicza wyprawa Tomka, 1963
|
|
Wrzenia rewolucyjne, jakie ogarnęły ziemie polskie w latach 1905-1907, nie ominęły także ziemi wieluńskiej.
źródło: NKJP: Joanna Tomczak: Słownik geograficzny gminy Rudniki, 2002
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
n2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
M. |
wrzenie
|
wrzenia
|
|
D. |
wrzenia
|
wrzeń
|
|
C. |
wrzeniu
|
wrzeniom
|
|
B. |
wrzenie
|
wrzenia
|
|
N. |
wrzeniem
|
wrzeniami
|
|
Ms. |
wrzeniu
|
wrzeniach
|
|
W. |
wrzenie
|
wrzenia
|
|
-
CHRONOLOGIZACJA:
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 18.09.2014