wyobcować - Wielki słownik języka polskiego PAN

spowodować, że ktoś został wyłączony z jakiejś grupy

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

synonimy:

odizolować
wyalienować

	W czasach komunistycznych za swoją postawę i działalność opozycyjną zapłacili szykanami i wieloletnią inwigilacją. Policja polityczna starała się ich wyobcować ze środowiska, w którym mieszkali, zastraszając sąsiadów i znajomych. źródło: NKJP: U boku historii, Dziennik Polski, 2004-01-02
	[...] mężowie, żony i dzieci zaczęli żyć w niepokrywających się ramach czasowych. Wydatnie ograniczyło to czas spędzany wspólnie, zautonomizowało, lecz zarazem i wyobcowało od siebie poszczególnych członków rodziny. źródło: NKJP: Dawid Warszawski: Brudne nocy plemię, Gazeta Wyborcza, 1997-01-24
	Brak zrozumienia potęguje wrażenie samotności, wyobcowania bohatera. źródło: NKJP: Alina Kowalczykowa: Dramat i teatr romantyczny, 1997
	Jest wyobcowany. Czuje się sam w wielkiej przestrzeni świata. Wykorzeniony z losów własnej rodziny i domu rodzinnego, ze środowiska parafii, szkoły, miasta, ojczyzny, narodu. źródło: NKJP: M. Urszula Kłusek: O ludziach, którymi wiatr miota, Wychowawca, 2004-06

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyobcowałem +(e)m wyobcował	wyobcowałam +(e)m wyobcowała	wyobcowałom +(e)m wyobcowało	wyobcowaliśmy +(e)śmy wyobcowali	wyobcowałyśmy +(e)śmy wyobcowały
2 os.	wyobcowałeś +(e)ś wyobcował	wyobcowałaś +(e)ś wyobcowała	wyobcowałoś +(e)ś wyobcowało	wyobcowaliście +(e)ście wyobcowali	wyobcowałyście +(e)ście wyobcowały
3 os.	wyobcował	wyobcowała	wyobcowało	wyobcowali	wyobcowały

bezosobnik: wyobcowano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		wyobcujmy
2 os.	wyobcuj	wyobcujcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	wyobcowałbym bym wyobcował	wyobcowałabym bym wyobcowała	wyobcowałobym bym wyobcowało	wyobcowalibyśmy byśmy wyobcowali	wyobcowałybyśmy byśmy wyobcowały
2 os.	wyobcowałbyś byś wyobcował	wyobcowałabyś byś wyobcowała	wyobcowałobyś byś wyobcowało	wyobcowalibyście byście wyobcowali	wyobcowałybyście byście wyobcowały
3 os.	wyobcowałby by wyobcował	wyobcowałaby by wyobcowała	wyobcowałoby by wyobcowało	wyobcowaliby by wyobcowali	wyobcowałyby by wyobcowały

bezosobnik: wyobcowano by

bezokolicznik: wyobcować

imiesłów przysłówkowy uprzedni: wyobcowawszy

gerundium: wyobcowanie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: wyobcowany

odpowiednik aspektowy: wyobcowywać

+

wyobcować

+

(z CZEGO)