kornik
-
mały, szary lub czarny chrząszcz o walcowatym ciele, żyjący w drewnie lub pod korą drzew
-
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Świat zwierząt
owady -
hiperonimy: chrząszcz
-
- gradacja, występowanie, zwalczanie; populacja kornika
- kornik występuje gdzieś
- zwalczać korniki
- coś uszkodzone, wytoczone, zaatakowane przez korniki
-
W kącie obok białego kaflowego pieca stało niewielkie, na praktyczny czarny kolor zabejcowane biurko, w którym - przy zupełnej ciszy - słychać było niekiedy szelest kornika drążącego stare drewno.
źródło: NKJP: Leon Kruczkowski: Szkice z piekła uczciwych, 1963
Przeżarte kornikiem belki o dojrzałej barwie przy wybielonym tynku wyglądały bosko.
źródło: NKJP: Jan Grzegorczyk: Chaszcze, 2009
Stół drążyły korniki, pająki zasnuwały przejścia niewidzialnymi nićmi.
źródło: NKJP: Wit Szostak: Oberki do końca świata, 2007
Paszko wstał, zaklął obrzydliwie, zerwał ze ściany wielki berdysz z toporzyskiem poczerniałym i usianym dziurkami po kornikach.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. kornik
korniki
D. kornika
korników
C. kornikowi
kornikom
B. kornika
korniki
N. kornikiem
kornikami
Ms. korniku
kornikach
W. korniku
korniki
-
Zob. kora