koryfeusz

Póki żył, nie wiedział nawet tego o swym napisanym po francusku [...] dziele literackim: że mu je Francuzi ukradli. Zrobił to najpierw sam Charles Nodier. Członek Akademii, koryfeusz francuskiego romantyzmu, o którym dzieci uczą się we francuskich szkołach.

źródło: NKJP: Jerzy Adamski: Świat jako niespełnienie albo Samobójstwo Don Juana, 2000

Fakt, że licealistka wypowiadała się na temat hip-hopu, natomiast nie słyszała o koryfeuszach sceny rockowej, nie powinien dziwić.

źródło: NKJP: Marek Joachim Sawicki: Co po H-H – replika, Esensja, 8 (L), 2005

Krytyka zawodowa historyków literatury dotyczy właściwie tylko literatury minionej. Dlatego bracia Goncourt nazywali koryfeuszów krytyki uniwersyteckiej „chwalcami nieboszczyków”.

źródło: NKJP: Jerzy Stempowski: Szkice literackie. Chimera jako zwierzę pociągowe: 1929-1941

Są pośród wierszopisów tacy niby-wieszcze,
Co to sztuki pisarskiej nie posiedli jeszcze,
A już się uważają za koryfeuszy,
Chociaż innych przerośli jedynie o uszy.

źródło: NKJP: Jan Brzechwa: Miejsce dla kpiarza: satyry i humoreski, 1966