opluskwiać - Wielki słownik języka polskiego PAN

pot. bardzo źle o kimś mówić, rozpowszechniając krzywdzące i nieprawdziwe informacje

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Relacje międzyludzkie

określenia relacji międzyludzkich

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

synonimy:

oczerniać
opluwać
szkalować

	W 1989 r. opluskwiała nas jeszcze „Trybuna Ludu”, a już w 1990 - „Tygodnik Solidarność”. źródło: NKJP: Paweł Smoleński, Anna Biała: Z Aneksem bezpieczniej, Gazeta Wyborcza, 1993-12-17
	Wiem dobrze, Panie Generalne, do czego wam nasz wyjazd jest potrzebny. Do tego, by nas ze zdwojoną siłą opluskwiać w swoich gazetach jako ludzi, którzy ujawnili wreszcie swe prawdziwe oblicze: którzy przedtem wykonywali cudze dyrektywy, a teraz połasili się na kapitalistyczne luksusy. źródło: NKJP: Andrzej Garlicki: Karuzela: rzecz o Okrągłym Stole cz. 1, 2004
	Tak anonimowo kogoś opluskwiać to każdy nikczemny tchórz potrafi. źródło: Internet: forum.tvp.pl
	Nie da się szanować urzędu, jeśli najbliżsi współpracownicy prezydenta zaczynają od opluskwiania poprzednika. źródło: Internet: wpolityce.pl
	Umysł ograniczony jest umysłem agresywnym. Właśnie dlatego ważną bronią w rozmaitych sporach, jakie politycy u nas prowadzą, jest dyktowana złością obelga, dyktowany brakiem argumentów donos, dyktowane własną słabością opluskwianie. źródło: NKJP: Andrzej Szczypiorski: Krajobraz podczas bitwy, Gazeta Wyborcza, 1997-03-04

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	opluskwiałem +(e)m opluskwiał	opluskwiałam +(e)m opluskwiała	opluskwiałom +(e)m opluskwiało	opluskwialiśmy +(e)śmy opluskwiali	opluskwiałyśmy +(e)śmy opluskwiały
2 os.	opluskwiałeś +(e)ś opluskwiał	opluskwiałaś +(e)ś opluskwiała	opluskwiałoś +(e)ś opluskwiało	opluskwialiście +(e)ście opluskwiali	opluskwiałyście +(e)ście opluskwiały
3 os.	opluskwiał	opluskwiała	opluskwiało	opluskwiali	opluskwiały

bezosobnik: opluskwiano

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę opluskwiał będę opluskwiać	będę opluskwiała będę opluskwiać	będę opluskwiało będę opluskwiać	będziemy opluskwiali będziemy opluskwiać	będziemy opluskwiały będziemy opluskwiać
2 os.	będziesz opluskwiał będziesz opluskwiać	będziesz opluskwiała będziesz opluskwiać	będziesz opluskwiało będziesz opluskwiać	będziecie opluskwiali będziecie opluskwiać	będziecie opluskwiały będziecie opluskwiać
3 os.	będzie opluskwiał będzie opluskwiać	będzie opluskwiała będzie opluskwiać	będzie opluskwiało będzie opluskwiać	będą opluskwiali będą opluskwiać	będą opluskwiały będą opluskwiać

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		opluskwiajmy
2 os.	opluskwiaj	opluskwiajcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	opluskwiałbym bym opluskwiał	opluskwiałabym bym opluskwiała	opluskwiałobym bym opluskwiało	opluskwialibyśmy byśmy opluskwiali	opluskwiałybyśmy byśmy opluskwiały
2 os.	opluskwiałbyś byś opluskwiał	opluskwiałabyś byś opluskwiała	opluskwiałobyś byś opluskwiało	opluskwialibyście byście opluskwiali	opluskwiałybyście byście opluskwiały
3 os.	opluskwiałby by opluskwiał	opluskwiałaby by opluskwiała	opluskwiałoby by opluskwiało	opluskwialiby by opluskwiali	opluskwiałyby by opluskwiały

bezosobnik: opluskwiano by

bezokolicznik: opluskwiać

imiesłów przysłówkowy współczesny: opluskwiając

gerundium: opluskwianie

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: opluskwiający

imiesłów przymiotnikowy bierny: opluskwiany

odpowiednik aspektowy: opluskwić

+

opluskwiać

+

KOGO

Zob. pluskwa