opluskwić
-
pot. rozpowszechnić o kimś krzywdzące, nieprawdziwe i oczerniające tę osobę informacje
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Relacje międzyludzkie
określenia relacji międzyludzkich
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie -
synonimy: oczernić
opluć
oszkalować
-
Przecież on wielkim poetą był, prawie Mickiewiczem, a w „Naszym Dzienniku” opluskwili go, że komuch, że Biblię nazwał „książką okrutną, krwawą i przygnębiającą”, a także spostponował świętego Maksymiliana, zarzucając mu antysemityzm.
źródło: NKJP: Wojciech Giełżyński: Asia nie rozumie, Tygodnik Ciechanowski, 2004-10-05
W walce o rząd dusz chciała jeszcze opluskwić przeciwników i splugawić pamięć bohaterów.
źródło: NKJP: Jacek Żakowski: Hańba bohaterom, Polityka, 2006-09-09
Oni by swoją matkę opluskwili dla pieniędzy, dla „reporterskiej”sławy.
źródło: Internet: niepoprawni.pl
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. opluskwię
opluskwimy
2 os. opluskwisz
opluskwicie
3 os. opluskwi
opluskwią
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. opluskwiłem
+(e)m opluskwił
opluskwiłam
+(e)m opluskwiła
opluskwiłom
+(e)m opluskwiło
opluskwiliśmy
+(e)śmy opluskwili
opluskwiłyśmy
+(e)śmy opluskwiły
2 os. opluskwiłeś
+(e)ś opluskwił
opluskwiłaś
+(e)ś opluskwiła
opluskwiłoś
+(e)ś opluskwiło
opluskwiliście
+(e)ście opluskwili
opluskwiłyście
+(e)ście opluskwiły
3 os. opluskwił
opluskwiła
opluskwiło
opluskwili
opluskwiły
bezosobnik: opluskwiono
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. opluskwijmy
2 os. opluskwij
opluskwijcie
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. opluskwiłbym
bym opluskwił
opluskwiłabym
bym opluskwiła
opluskwiłobym
bym opluskwiło
opluskwilibyśmy
byśmy opluskwili
opluskwiłybyśmy
byśmy opluskwiły
2 os. opluskwiłbyś
byś opluskwił
opluskwiłabyś
byś opluskwiła
opluskwiłobyś
byś opluskwiło
opluskwilibyście
byście opluskwili
opluskwiłybyście
byście opluskwiły
3 os. opluskwiłby
by opluskwił
opluskwiłaby
by opluskwiła
opluskwiłoby
by opluskwiło
opluskwiliby
by opluskwili
opluskwiłyby
by opluskwiły
bezosobnik: opluskwiono by
bezokolicznik: opluskwić
imiesłów przysłówkowy uprzedni: opluskwiwszy
gerundium: opluskwienie
rodzaj gramatyczny: dk
liczba pojedyncza liczba mnoga M. opluskwienie
opluskwienia
D. opluskwienia
opluskwień
C. opluskwieniu
opluskwieniom
B. opluskwienie
opluskwienia
N. opluskwieniem
opluskwieniami
Ms. opluskwieniu
opluskwieniach
W. opluskwienie
opluskwienia
imiesłów przymiotnikowy bierny: opluskwiony
liczba pojedyncza m1 m2 m3 n1, n2 ż M. opluskwiony
opluskwiony
opluskwiony
opluskwione
opluskwiona
D. opluskwionego
opluskwionego
opluskwionego
opluskwionego
opluskwionej
C. opluskwionemu
opluskwionemu
opluskwionemu
opluskwionemu
opluskwionej
B. opluskwionego
opluskwionego
opluskwiony
opluskwione
opluskwioną
N. opluskwionym
opluskwionym
opluskwionym
opluskwionym
opluskwioną
Ms. opluskwionym
opluskwionym
opluskwionym
opluskwionym
opluskwionej
liczba mnoga p1 m1 ndepr m1 depr pozostałe M. opluskwieni
opluskwieni
opluskwione
opluskwione
D. opluskwionych
opluskwionych
opluskwionych
opluskwionych
C. opluskwionym
opluskwionym
opluskwionym
opluskwionym
B. opluskwionych
opluskwionych
opluskwionych
opluskwione
N. opluskwionymi
opluskwionymi
opluskwionymi
opluskwionymi
Ms. opluskwionych
opluskwionych
opluskwionych
opluskwionych
odpowiednik aspektowy: opluskwiać
-
+ opluskwić + KOGO -
Zob. pluskwa