-
przest.
mówiący, nie wiedząc, czy to, co mówi, jest prawdą - powołując się na to, co powiedział mu ktoś inny - jest gotów powiedzieć to o tym, o czym mowa
-
-
wykładnik ewidencjalności i oceny prawdziwości sądu
-
-
|
Mają nas jeszcze do Warsiawy pędzić, gdzie jakiesi wielkie książe, pono sam naczelnik tego polskiego wojska - osobliwie rekrutów ogląda!
źródło: NKJP: Leon Kruczkowski: Kordian i cham, 1979
|
|
Piotra de Bielau okrutnie pono skłuto.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrentum, 2002
|
|
Tytuł przedrzeźniony przez Stanisława Zielińskiego przypomnieniem jakiejś przedwojennej pono reklamy środka antykoncepcyjnego: „Prędzej ci serce pęknie”.
źródło: NKJP: Roman Bratny: Pamiętnik moich książek, 1985
|
-
część mowy: partykuła
podklasa: epistemiczna (niepotwiedzająca)
-
podobno _
tylko w Zd. twierdz. i pyt. |
|
ograniczenia zakresu użycia:
nie: w Zd. optat.
nie: w pytaniach rozstrzygnięcia z czy
nie: z leksykalnymi wykładnikami pytań o uzupełnienie
nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącego
|
| szyk: zmienny: neutralna antepozycja |
-
Od podobno ; zob. podobny
CHRONOLOGIZACJA:
SPXVI
SJPXVII
STR
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2015