rzekomo

  • mówiący, nie wiedząc, czy to, co mówi, jest prawdą - powołując się na to, co powiedział mu ktoś inny - wyraża przekonanie, że nie jest to prawdą
  • wykładnik ewidencjalności i oceny prawdziwości sądu

  • (quasi)synonimy:  jakoby
    niby
    (quasi)antonimy:  podobnież
    podobno
    pono
    ponoć
  • Opowiadał mi, że jakiś tajniak zatrzymał go na szosie i ukarał mandatem. Rzekomo za to, że Klaus wyjeżdżając ze stacji benzynowej potrącił motocykl.

    źródło: NKJP: Zbigniew Nienacki: Księga strachów, 1987

    Ale niech pan powie, dlaczego Czesi, ci rzekomo nie-Słowianie, mówią słowiańskim językiem?

    źródło: NKJP: Kazimierz Moczarski: Rozmowy z katem, 1996

    [...] nie wierzę w rzekomo naukowe prawdy, jakimi karmi mnie cywilizacja.

    źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Ziemia Urlo, 1994

    Gdy wiadomym było, że Powstanie pozbawione obiecanej pomocy padnie, a takie słuchy dotarły do naszej piwnicy we wrześniu, ludzie grupkami zaczęli uciekać w inne, bezpieczniejsze rzekomo miejsca.

    źródło: NKJP: Wiesława Maria Korczyńska: Wróć..., 2001

  • część mowy: partykuła

    podklasa: epistemiczna (niepotwiedzająca)

  • rzekomo _
    w Zd. twierdz. i pyt.
    ograniczenia zakresu użycia:
    nie: w Zd. optat.
    nie: w pytaniach rozstrzygnięcia z  czy 
    nie: z leksykalnymi wykładnikami pytań o uzupełnienie
    nie: z partykułami implikującymi wiedzę lub niewiedzę mówiącego
    szyk: zmienny: neutralna antepozycja
  • Zob.  rzekomy 

CHRONOLOGIZACJA:
SStp
SJPXVII
STR
SL
SWil
SJPWar
SJPDor
SJPSz
SJPDun
ISJP
PSWP
USJP
Data ostatniej modyfikacji: 17.04.2015