-
1.a
ekspresywnie o błocie - rozmokłej ziemi, tworzącej lepką masę -
CZŁOWIEK I PRZYRODA
Ziemia
gleba -
- lepkie, śliskie; uliczne, wiosenne błotko
- taplać się w błotku
-
Marek z wyraźną niechęcią poddawał się „gipsowej obróbce”. Mokre błotko ziębiło skórę. Czuł, że za chwilę zmieni się w egipską mumię.
źródło: NKJP: Krystyna Boglar: Zobaczysz, że pewnego dnia..., 1996
Pierwsze krople deszczu mieszają się [...] ze wszystkim, co zalega na jezdni [...] i tworzą warstwę niezwykle śliskiego błotka.
źródło: NKJP: Moto plotki, Comopolitan, 1998
Ulice i chodniki są potwornie zaniedbane, jeśli chodzi o czystość. I nie wiem, co musiałby zrobić sprzątaczki, by tego potwornego kurzu i błotka się pozbyć.
źródło: NKJP: Paweł Wodniak: Szaro, brudno, Gazeta Krakowska, 2003-10-09
Wystraszone naszymi głosami dwie lochy i dwa warchlaki uciekły z chrumkaniem, pewnie w poszukiwaniu bajorka z zimnym błotkiem.
źródło: NKJP: Adam Wajrak: Wajrak obserwował, jak zwierzęta znosiły upały, Gazeta Wyborcza, 1997-08-19
[...] dla przyjaciółki jestem gotowa specjalnie taplać się w błotku, żeby kaczeńcom zdjęcia robić.
źródło: NKJP: Internet
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: n2
liczba pojedyncza liczba mnoga M. błotko
błotka
D. błotka
błotek
C. błotku
błotkom
B. błotko
błotka
N. błotkiem
błotkami
Ms. błotku
błotkach
W. błotko
błotka
Inne uwagi
Zwykle lp
-
Zob. błoto