instruktorka - Wielki słownik języka polskiego PAN

kobieta udzielająca innym fachowych wskazówek i porad, jak właściwie wykonywać jakąś czynność lub uprawiać jakąś działalność

[instruktorka] lub [ĩstruktorka]

CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA

Praca

zawody

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Edukacja i oświata

pozaszkolne formy nauczania

dobra, młoda; niedoświadczona, wykwalifikowana; piękna; specjalna, wybitna, wspaniała; moja; zawodowa instruktorka,
podopieczni instruktorki; pod kierunkiem, pod okiem instruktorek; szkoła instruktorek
zapisy u instruktorki
instruktorka prowadzi coś

	[...] szedłem więc na tę następną jazdę mocno zasępiony, z postanowieniem, że już ani słowa nie opowiem mojej instruktorce o dawnych sprawach automobilowych, [...] źródło: NKJP: Paweł Huelle: Mercedes-benz Z listów do Hrabala, 2002
	Trenują dwa, a nawet trzy razy dziennie. Wczoraj zawodnicy po raz pierwszy mieli zajęcia aerobiku prowadzone przez atrakcyjną instruktorkę. źródło: NKJP: (PAS): Zatrzymać kapitana, Express Ilustrowany, 2003-01-15
	Macham ręką do wyśmienitej, chyba już z pięćdziesięcioletniej instruktorki tańca, no tak, przecież zaczynała jeszcze w latach siedemdziesiątych, w Studiu 2. źródło: NKJP: Andrzej Horubała: Farciarz, 2003
	W świetle powyższych faktów zwolnienie instruktorki z pracy było w pełni zasadne. źródło: NKJP: Łukasz Zalesiński: Sądowy taniec, Gazeta Poznańska, 2005-07-07
	W roku 1922 założyła trzymiesięczną szkołę instruktorek ZHP w Kuźnicach. źródło: NKJP: Jagoda: Twórcy polskiego harcerstwa, Tygodnik Podhalański, 6, 1999

część mowy: rzeczownik

rodzaj gramatyczny: ż

Od: instruktor