krasomówca
-
książk. osoba, która umie pięknie przemawiać
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Działalność intelektualna człowieka
określenia człowieka ze względu na jego działalność intelektualną
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
- słynny, wytrawny, wzięty; grecki, rzymski krasomówca
-
Adwokat przysięgły Karol Dunin, błyskotliwy krasomówca i cywilista, wyciągnął go jednak z opresji, argumentując, że oskarżony w mroku nie mógł wyraźnie widzieć złodzieja i strzeliwszy na postrach, trafił go tylko przypadkiem.
źródło: NKJP: Stanisław Milewski: Szemrane towarzystwo niegdysiejszej Warszawy, 2009
Wzrok krasomówcy podążył bezwiednie ku wyrwie w ścianie, prześliznął się po zdemolowanym wnętrzu i osiadł na twarzach czeskich słuchaczy.
źródło: NKJP: Robert Urbański, Jacek Kondracki: Operacja „Dunaj”, 2009
Przez pierwsze lata jego koledzy uważający się za krasomówców i wirtuozów palestry nie szczędzili mu upokorzeń.
źródło: NKJP: Tomasz Piątek: Błogosławiony wiek, 2006
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. krasomówca
krasomówcy
ndepr krasomówce
depr D. krasomówcy
krasomówców
C. krasomówcy
krasomówcom
B. krasomówcę
krasomówców
N. krasomówcą
krasomówcami
Ms. krasomówcy
krasomówcach
W. krasomówco
krasomówcy
ndepr krasomówce
depr -
Od: krasa ('uroda, piękno'), mówić
W postaci krasomowca