manierować się - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. przestawać zachowywać się naturalnie i nabierać maniery – postrzeganej negatywnie cechy charakterystycznej dla czyjegoś sposobu bycia

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Usposobienie człowieka

cechy charakteru, temperamentu, zdolności i umiejętności

CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

Zasady współżycia społecznego

zachowania i wyrażenia nieakceptowane społecznie

	Jeżdżą po Europie z koncertami, ale na szczęście nie manierują się. [...] Jeśli dalej będą tak odporni na show-business, to będą jeszcze długo nas cieszyć. źródło: Paweł Gołoburda: Awangarda jest jak parowóz, 2008-11-04 (muzyka.onet.pl)
	Po prostu w szkołach muzycznych nie grano big-beatu, rock and rolla i jazzu, żeby młodzi się nie manierowali. Grano więc muzykę poważną, a z pozostałą trzeba się było ukrywać. źródło: NKJP: Adrian Karpeta: Fruwające marynary, Dziennik Zachodni, 2007-01-05
	Moim zdaniem sztuka świecka z natury dąży do komercjalizacji i schlebiania najniższym gustom, albo wyrodnieje i manieruje się, gdy staje się sztuką dla sztuki [...]. źródło: Internet: racjonalista.pl
	Ma dziewczyna bożą iskrę, naturalność i fotogeniczność. Nie szarżuje nadekspresją. [...] Niewykluczone, że jest do tego mądra i przetrwa szum medialny, nie manierując się pod dyktando. źródło: Internet: tamaryszek.wordpress.com

część mowy: czasownik

aspekt: niedokonany

Tryb oznajmujący

Czas teraźniejszy

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	manierowałem się +(e)m się manierował	manierowałam się +(e)m się manierowała	manierowałom się +(e)m się manierowało	manierowaliśmy się +(e)śmy się manierowali	manierowałyśmy się +(e)śmy się manierowały
2 os.	manierowałeś się +(e)ś się manierował	manierowałaś się +(e)ś się manierowała	manierowałoś się +(e)ś się manierowało	manierowaliście się +(e)ście się manierowali	manierowałyście się +(e)ście się manierowały
3 os.	manierował się	manierowała się	manierowało się	manierowali się	manierowały się

bezosobnik: manierowano się

Czas przyszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	będę się manierował będę się manierować	będę się manierowała będę się manierować	będę się manierowało będę się manierować	będziemy się manierowali będziemy się manierować	będziemy się manierowały będziemy się manierować
2 os.	będziesz się manierował będziesz się manierować	będziesz się manierowała będziesz się manierować	będziesz się manierowało będziesz się manierować	będziecie się manierowali będziecie się manierować	będziecie się manierowały będziecie się manierować
3 os.	będzie się manierował będzie się manierować	będzie się manierowała będzie się manierować	będzie się manierowało będzie się manierować	będą się manierowali będą się manierować	będą się manierowały będą się manierować

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		manierujmy się
2 os.	manieruj się	manierujcie się

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	manierowałbym się bym się manierował	manierowałabym się bym się manierowała	manierowałobym się bym się manierowało	manierowalibyśmy się byśmy się manierowali	manierowałybyśmy się byśmy się manierowały
2 os.	manierowałbyś się byś się manierował	manierowałabyś się byś się manierowała	manierowałobyś się byś się manierowało	manierowalibyście się byście się manierowali	manierowałybyście się byście się manierowały
3 os.	manierowałby się by się manierował	manierowałaby się by się manierowała	manierowałoby się by się manierowało	manierowaliby się by się manierowali	manierowałyby się by się manierowały

bezosobnik: manierowano by się

bezokolicznik: manierować się

imiesłów przysłówkowy współczesny:

manierując się

gerundium: manierowanie się

rodzaj gramatyczny: ndk

imiesłów przymiotnikowy czynny: manierujący się

odpowiednik aspektowy: zmanierować się

fr. se maniérer