sfrancuzić się
-
książk. nabrać cech francuskich (pod względem językowym czy kulturowym i obyczajowym)
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Przynależność i podział terytorialny
państwa, miasta, obszary geograficzne
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
języki świata -
Zauważyłam przy okazji, że Roman nie mówił pełnymi słowami. Chory? Sfrancuził się nam, albo zbelgował, śmieje się Ana. Francuzi lubią skróty. Resto. Dispo. Ordi.
źródło: Internet: bruksenia.be/2014/forum
To wzięta położna, odbiera porody polskim gwiazdom i zarabia kupę kasy. [...] Nazwali ją rodzice Żaneta [...], ale ona, Bóg wie czemu, przemianowała się na Jeannette [...] i tak się teraz mianuje. To znaczy łatwo się domyśleć czemu się sfrancuziła. Ale to bardzo żenua.
źródło: Internet: forum.gazeta.pl
Dlaczego nie cieszą się, że przywracamy Polaków z krwi i kości do ojczyzny, tylko mówi, żeby ich pogonić?! Przecież chyba to dobrze, że ich „odzyskujemy”! Rozumiem, że Pan Tomaszewski by wolał, żeby się zniemczyli czy „sfrancuzili” do reszty?!
źródło: Internet: sport.wp.pl/forum
Można iść dalej i wspomnieć o arystokracji, która czekała tylko na okazję żeby uciec na zachód i się tam sfrancuzić, albo chociaż dzieci na studia tam wysłać.
źródło: Michał Wałach, 2014-01-10 (narodowcy.net)
-
część mowy: czasownik
aspekt: dokonany
Tryb oznajmujący
Czas przyszły
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. sfrancuzię się
sfrancużę się
sfrancuzimy się
2 os. sfrancuzisz się
sfrancuzicie się
3 os. sfrancuzi się
sfrancużą się
sfrancuzią się
Czas przeszły
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. sfrancuziłem się
+(e)m się sfrancuził
sfrancuziłam się
+(e)m się sfrancuziła
sfrancuziłom się
+(e)m się sfrancuziło
sfrancuziliśmy się
+(e)śmy się sfrancuzili
sfrancuziłyśmy się
+(e)śmy się sfrancuziły
2 os. sfrancuziłeś się
+(e)ś się sfrancuził
sfrancuziłaś się
+(e)ś się sfrancuziła
sfrancuziłoś się
+(e)ś się sfrancuziło
sfrancuziliście się
+(e)ście się sfrancuzili
sfrancuziłyście się
+(e)ście się sfrancuziły
3 os. sfrancuził się
sfrancuziła się
sfrancuziło się
sfrancuzili się
sfrancuziły się
bezosobnik: sfrancużono się
sfrancuziono się
Tryb rozkazujący
liczba pojedyncza liczba mnoga 1 os. sfrancuźmy się
2 os. sfrancuź się
sfrancuźcie się
Tryb warunkowy
liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n mo -mo 1 os. sfrancuziłbym się
bym się sfrancuził
sfrancuziłabym się
bym się sfrancuziła
sfrancuziłobym się
bym się sfrancuziło
sfrancuzilibyśmy się
byśmy się sfrancuzili
sfrancuziłybyśmy się
byśmy się sfrancuziły
2 os. sfrancuziłbyś się
byś się sfrancuził
sfrancuziłabyś się
byś się sfrancuziła
sfrancuziłobyś się
byś się sfrancuziło
sfrancuzilibyście się
byście się sfrancuzili
sfrancuziłybyście się
byście się sfrancuziły
3 os. sfrancuziłby się
by się sfrancuził
sfrancuziłaby się
by się sfrancuziła
sfrancuziłoby się
by się sfrancuziło
sfrancuziliby się
by się sfrancuzili
sfrancuziłyby się
by się sfrancuziły
bezosobnik: sfrancuziono by się
sfrancużono by się
bezokolicznik: sfrancuzić się
imiesłów przysłówkowy uprzedni:
sfrancuziwszy się
gerundium: sfrancuzienie się
liczba pojedyncza liczba mnoga M. sfrancuzienie się
sfrancużenie się
sfrancużenia się
sfrancuzienia się
D. sfrancużenia się
sfrancuzienia się
sfrancużeń się
sfrancuzień się
C. sfrancuzieniu się
sfrancużeniu się
sfrancuzieniom się
sfrancużeniom się
B. sfrancuzienie się
sfrancużenie się
sfrancuzienia się
sfrancużenia się
N. sfrancużeniem się
sfrancuzieniem się
sfrancuzieniami się
sfrancużeniami się
Ms. sfrancużeniu się
sfrancuzieniu się
sfrancuzieniach się
sfrancużeniach się
W. sfrancuzienie się
sfrancużenie się
sfrancużenia się
sfrancuzienia się
odpowiednik aspektowy: francuzić się
-
Od: francuzić; zob. Francuz