cecha osoby, jej zachowania czy wytworu, która świadczy o tym, że dana osoba działa w sposób uznawany przez dane społeczeństwo za najwłaściwszy, mieszczący się w pewnej normie i nieprzekraczający jej ani tak, że czegoś jest za dużo, ani tak, że jest tego za mało
Korzystając z bliskości granicy, młodzi przynosili sobie od południowych sąsiadów piwo, nie znając wszakże miary w spożyciu.
źródło: NKJP: Scyzorykiem i finką, Dziennik Polski, 2000-10-06
W zapewnianiu dzieciom zajęć w wolnym od nauki czasie trzeba zachować miarę.
źródło: NKJP: (mei): Pożyteczne minutki, Gazeta Krakowska, 2003-09-23
Na Zachodzie - w Austrii, Niemczech - ludzie przychodzą, siadają i sącząc piwo, rozmawiają, a potem spokojnie rozchodzą się do domów. U nas to rzadkość, bo u nas nie ma miary.
źródło: NKJP: Małgorzata Subotić: Woda, chmiel i inne rzeczy, Rzeczpospolita, 1997
