struchleć - Wielki słownik języka polskiego PAN

1.

książk. znieruchomieć z powodu wielkiego strachu lub innego silnego stanu emocjonalnego

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

zachowania emocjonalne

hiperonimy:

zmartwieć

struchleć z oburzenia, z przerażenia, z zachwytu, ze strachu, ze wstydu, ze zgrozy

	Torba spojrzał na przyjaciela i struchlał. Puzon wyglądał tak, jakby zobaczył ducha. źródło: NKJP: Tomasz Trojanowski: Wielki powrót, 2007
	Wyszedł na balkon i... struchlał. Oparty o drzewo tuż za płotem z siatki stał nieznajomy mężczyzna. źródło: NKJP: Edmund Niziurski: Księga urwisów, 1954
	[...] struchlałem dopiero spojrzawszy na przeciwległą ścianę. Spojrzałem i natychmiast zamknąłem oczy. Cała ta ściana oblepiona była bowiem nietoperzami. źródło: NKJP: Marta Tomaszewska: Podróż do krainy om Opowieść hipotetyczna, 1974
	Z trudem otworzył oczy i z przerażeniem zobaczył, że pochyla się nad nim jakaś straszna morda wielkiego zwierza. Struchlał ze strachu, wymacał ręką nóż myśliwski, który zawsze nosił przy sobie [...] źródło: NKJP: Marek Jarosz: Déj? vu i inne opowiadania, 2003

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	struchlałem +(e)m struchlał	struchlałam +(e)m struchlała	struchlałom +(e)m struchlało	struchleliśmy +(e)śmy struchleli	struchlałyśmy +(e)śmy struchlały
2 os.	struchlałeś +(e)ś struchlał	struchlałaś +(e)ś struchlała	struchlałoś +(e)ś struchlało	struchleliście +(e)ście struchleli	struchlałyście +(e)ście struchlały
3 os.	struchlał	struchlała	struchlało	struchleli	struchlały

bezosobnik: struchlano

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		struchlejmy
2 os.	struchlej	struchlejcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	struchlałbym bym struchlał	struchlałabym bym struchlała	struchlałobym bym struchlało	struchlelibyśmy byśmy struchleli	struchlałybyśmy byśmy struchlały
2 os.	struchlałbyś byś struchlał	struchlałabyś byś struchlała	struchlałobyś byś struchlało	struchlelibyście byście struchleli	struchlałybyście byście struchlały
3 os.	struchlałby by struchlał	struchlałaby by struchlała	struchlałoby by struchlało	struchleliby by struchleli	struchlałyby by struchlały

bezosobnik: struchlano by

bezokolicznik: struchleć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: struchlawszy

gerundium: struchlenie

rodzaj gramatyczny: dk

odpowiednik aspektowy: truchleć

+

struchleć

+

( z CZEGO)