jedynowładca
-
książk. władca sprawujący władzę w sposób nieograniczony, poza jakąkolwiek kontrolą społeczną
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Funkcjonowanie państwa
władza państwowa -
synonimy: autarcha
autokrata
jednowładca
samowładca
hiperonimy: władca
-
Wstępując na tron, stawał się on jedynowładcą, którego wola, aż do 1906 r. nieograniczona przez konstytucję, była jedynym źródłem prawa państwowego i głównym czynnikiem kształtującym bieżącą politykę rządu.
źródło: NKJP: Aleksandra Porada: Samodzierżawie, Polityka, 2007-10-29
[...] wielonarodowe imperia, dominujące w Europie środka przez pół tysiąclecia, traktowały zaś chłopów jako poddanych, których jedyną racją istnienia było dostarczanie jedynowładcom podatków i rekruta.
źródło: NKJP: Dawid Warszawski: Opowieść o osobliwych chłopach, Gazeta Wyborcza, 1993-02-17
Dzisiejsza samorządność to przede wszystkim odpowiedzialność, której powinna towarzyszyć kryształowa uczciwość, bo łatwo o wypaczenia, gdy wybrany przez społeczność zarządca gminy jest jedynowładcą.
źródło: NKJP: Urszula Giżyńska: Śledztwo w toku, Gazeta Częstochowska, 2006-11-02
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. jedynowładca
jedynowładcy
ndepr jedynowładce
depr D. jedynowładcy
jedynowładców
C. jedynowładcy
jedynowładcom
B. jedynowładcę
jedynowładców
N. jedynowładcą
jedynowładcami
Ms. jedynowładcy
jedynowładcach
W. jedynowładco
jedynowładcy
ndepr jedynowładce
depr -
Kalka grecyzmu monarcha (gr. mónos 'jedyny; sam; pojedynczy', archós 'ten, kto prowadzi; przewodnik; dowódca'). Zob. jeden, władza.
W postaci jedynowłajca