strwożyć - Wielki słownik języka polskiego PAN

książk. wywołać strach lub niepokój

CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA

Stany psychiczne człowieka

emocje i uczucia

	[...] wędrówki ludów to nie był jakiś koniec Europy, jak to się często przedstawia. Owszem, ówczesną Europę strwożył najazd Attyli, ale cesarstwo zachodnie upadło dopiero w 476 r. źródło: NKJP: Paweł Wroński: Kłopoty z dziadkiem Lecha, Gazeta Wyborcza, 1997-08-29
	Już na początku strwożył mnie jego wygląd. W środku lata zimowa odzież, na odzieży łupież [...]. źródło: NKJP: Michał Komar: Wtajemniczenia, 2009
	Dotarliśmy po chwili bez przeszkód na osrebrzony zwodniczym blaskiem cmentarz, tu jednak przystanęliśmy, strwożeni widokiem, jaki ujrzeliśmy. Wszystkie groby zastaliśmy rozgrzebane, zbutwiałe trumny rozbite [...]. źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Ogród miłości, 2006
	Może jestem przewrażliwiona, ale raz w pobliżu już mnie napadnięto - mówi strwożona kobieta. źródło: NKJP: (K.P.): Strach ma wielkie oczy, Gazeta Krakowska, 2003-10-04

część mowy: czasownik

aspekt: dokonany

Tryb oznajmujący

Czas przyszły

Czas przeszły

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	strwożyłem +(e)m strwożył	strwożyłam +(e)m strwożyła	strwożyłom +(e)m strwożyło	strwożyliśmy +(e)śmy strwożyli	strwożyłyśmy +(e)śmy strwożyły
2 os.	strwożyłeś +(e)ś strwożył	strwożyłaś +(e)ś strwożyła	strwożyłoś +(e)ś strwożyło	strwożyliście +(e)ście strwożyli	strwożyłyście +(e)ście strwożyły
3 os.	strwożył	strwożyła	strwożyło	strwożyli	strwożyły

bezosobnik: strwożono

Tryb rozkazujący

	liczba pojedyncza	liczba mnoga
1 os.		strwóżmy
2 os.	strwóż	strwóżcie

Tryb warunkowy

	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	mo	-mo
1 os.	strwożyłbym bym strwożył	strwożyłabym bym strwożyła	strwożyłobym bym strwożyło	strwożylibyśmy byśmy strwożyli	strwożyłybyśmy byśmy strwożyły
2 os.	strwożyłbyś byś strwożył	strwożyłabyś byś strwożyła	strwożyłobyś byś strwożyło	strwożylibyście byście strwożyli	strwożyłybyście byście strwożyły
3 os.	strwożyłby by strwożył	strwożyłaby by strwożyła	strwożyłoby by strwożyło	strwożyliby by strwożyli	strwożyłyby by strwożyły

bezosobnik: strwożono by

bezokolicznik: strwożyć

imiesłów przysłówkowy uprzedni: strwożywszy

gerundium: strwożenie

rodzaj gramatyczny: dk

imiesłów przymiotnikowy bierny: strwożony

odpowiednik aspektowy: trwożyć

+

strwożyć

+

KOGO/CO + (CZYM)

Zob. trwoga