-
książk.
opinia, którą ktoś uzyskał na podstawie oceny swojego zachowania, opartej na odniesieniu do obowiązujących norm moralnych
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
-
- podejrzana, wątpliwa, zła konduita
- osoba, ludzie (podejrzanej, złej) konduity
-
|
Pomyśli kto, że wśród nas, staczy, sami osobnicy wątpliwej konduity. Nic bardziej mylnego. Różne profesje, stany, tytuły.
źródło: NKJP: Tadeusz Zimecki: Ja, Franek..., 2001
|
|
Znam waści doświadczenia i przygody i wiem, że nie twoja to wina, iż dwukrotnie ścieżki wasze i Hiszpanów zeszły się w niedogodnych warunkach, a przy tym przytrafiły się smutne wypadki, nie zawsze przyjęte wśród ludzi dobrej konduity.
źródło: NKJP: Arkady Fiedler: Orinoko, 1957
|
|
Przesłuchiwała [...] kobietę o dość podejrzanej konduicie, właścicielkę ni to domu schadzek, ni to złodziejskiej meliny, siostrę zawodowego złodzieja.
źródło: NKJP: Sprawa Bejlisa: Dziennik Polski, 2002-03-02
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
ż
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
konduita
|
konduity
|
|
| D. |
konduity
|
konduit
|
|
|
|
| C. |
konduicie
|
konduitom
|
|
| B. |
konduitę
|
konduity
|
|
| N. |
konduitą
|
konduitami
|
|
| Ms. |
konduicie
|
konduitach
|
|
| W. |
konduito
|
konduity
|
|
Inne uwagi
Zwykle lp
-
|
+ |
konduita |
+ |
|
-
fr.
conduite
'zachowanie, prowadzenie się'
CHRONOLOGIZACJA:
1808,
SL
Data ostatniej modyfikacji: 26.03.2018