straszno
-
przest. tak, że odczuwa się strach
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Stany psychiczne człowieka
emocje i uczucia -
- straszno powiedzieć, pomyśleć
- ciemno i straszno
- było, zrobiło się straszno
-
Nie dawał się odciągnąć, stawał na tylnych łapach (a wtedy był o głowę wyższy nie tylko od Pętala, ale i od Mariana, który był najwyższy w całej klasie) i też zaczynał warczeć. A „wark” to był nie byle jaki, basowy pomruk lwa, od którego wszystkim robiło się straszno.
źródło: NKJP: Zofia Chądzyńska, Przez ciebie, Drabie!, 1969
Sadzawka, ma na imię Czarna, bo nigdy nie dosięga jej słońce. W nocy chodzić tutaj jest straszno; widziano tu nieraz czarną świnię, która chrząka, tupie racicami po ścieżkach i przeżegnana, znika.
źródło: NKJP: Czesław Miłosz: Dolina Issy, 1955
Głos wygasał, a ja nachyliłem się ku niej. Zrobiło mi się straszno, że nie zdąży, że się wymknie, a przecież wiedziałem, że to ona ma mi uchylić rąbka misterium mortis.
źródło: NKJP: Wojciech Żukrowski: Za kurtyną mroku. Zabawa w chowanego, 1995
-
część mowy: przysłówek
stopień równy straszno
stopień wyższy straszniej
-
Cz + straszno + BEZOKOLICZNIK + (KOMU)+ straszno + że ZD + (KOMU) -
Zob. strach