wilkołactwo

  • książk.  zdolność człowieka do przeobrażania się w wilka, będąca elementem wierzeń wielu kultur
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Tradycja

    wierzenia i przesądy

  • W Polsce - choć powszechnie wierzono w wilkołaki i zdarzało się, że chłopi sami sądzili podejrzanych o wilkołactwo - wilkołaczych procesów nie było. Poważniej traktowano ten problem w Inflantach, gdzie ostatni proces wilkołaka odbył się w roku 1692.

    źródło: NKJP: Natalia Skipietrow: 13 grudnia - św. Łucji, Gazeta Wyborcza, 1992-12-12

    Wilkołaki to ludzie, których zły czar zmienił w wilka. Niemniej już antyczni przyrodnicy, tacy jak Pliniusz czy Herodot, dowodzili, iż wilkołactwo bywa dziedziczne.

    źródło: NKJP: Wilkołaki, Dziennik Polski, 2004-02-17

    [...] były takie czasy, że osobników, którzy przyznawali się do wilkołactwa, oddawano oczyszczającym płomieniom stosu.

    źródło: NKJP: Internet

    Ekspedycja, wysłana rankiem na poszukiwania Kamillei de Comber, odnalazła dziewczynę śpiącą twardo pod sosną w rusałczanym rezerwacie. Była trochę brudna i zziębnięta, ale poza tym cała. Jedyny ślad ataku wilkołactwa stanowiła kompletnie podarta suknia balowa.

    źródło: NKJP: Ewa Białołęcka: Róża Selerbergu, 2006

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: n2

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. wilkołactwo
    wilkołactwa
    D. wilkołactwa
    wilkołactw
    C. wilkołactwu
    wilkołactwom
    B. wilkołactwo
    wilkołactwa
    N. wilkołactwem
    wilkołactwami
    Ms. wilkołactwie
    wilkołactwach
    W. wilkołactwo
    wilkołactwa

    Inne uwagi

    Zwykle lp

  • Zob. wilkołak

  • Zob. też:

    likantropia

CHRONOLOGIZACJA:
1900, NFJP
Data ostatniej modyfikacji: 04.12.2017