ostatek

  • ta część czegoś, która jeszcze jest dostępna z punktu widzenia mówiącego, nie jest zniszczona lub zużyta ani nie zniknęła z danego miejsca
  • ATEMATYCZNY

    • ostatek cierpliwości, energii, nadziei, sił, świadomości,woli
  • Skamieniały wpatrywał się w płachetek śniegu, ocalały pod nartami. Ogarnięty przerażeniem, że lada chwila runie i ten ostatek śniegu, bał się najdrobniejszego gestu.

    źródło: NKJP: Stanisław Zieliński: W stronę Pysznej, 2008

    Biegł dalej, ale zaczął tracić oddech, był mokry, nieprzytomny, poczuł, że za chwilę runie na ziemię. Ostatkiem sił dopadł najbliższej bramy i uwiesił się na kratach opuszczonej żaluzji. Myślał, że zaraz pęknie mu serce.

    źródło: NKJP: :Ryszard Kapuściński Szachinszach, 1982

    Jeszcze więc raz zaciągnął się ostatkiem papierosa, cisnął niedopałek i podciągnąwszy wyżej plecak wyprostował się. - Idziemy! - powiedział.

    źródło: NKJP: Jerzy Andrzejewski, Noc i inne opowiadania , 2001

    Z niedooranych jeszcze ostatków poplonów zrywają się barwne bukiety bażantów.

    źródło: NKJP: Mieczysław Jałowiecki: Requiem dla ziemiaństwa, 2003

  • część mowy: rzeczownik

    rodzaj gramatyczny: m3

    liczba pojedyncza liczba mnoga
    M. ostatek
    ostatki
    D. ostatka
    ostatków
    C. ostatkowi
    ostatkom
    B. ostatek
    ostatki
    N. ostatkiem
    ostatkami
    Ms. ostatku
    ostatkach
    W. ostatku
    ostatki
  • bez ograniczeń + ostatek +
    CZEGO
  • ogsł. *o(b)statъkъ 'reszta, pozostałość'