chłopaczku

  • pot.  ekspresywna forma zwrócenia się do dorosłego, ale młodszego od osoby mówiącej mężczyzny
  • CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE

    Zasady współżycia społecznego

    zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie

  • Przejeżdżając obok, kobieta uniosła głowę, uśmiechnęła się leciutko i obdarzyła zagapionego na nią Reynevana spojrzeniem tak zielonym i wymownym, że chłopiec aż zadrżał. - Oj - powiedział po chwili Zawisza. - Nie umrzesz ty, chłopaczku, śmiercią naturalną.

    źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002

    Odwołali cię, synu, z wakacji... Inna rzecz, że niepotrzebnie się wygadałeś! Nie jestem tępy, chłopaczku. Lepiej zachowuj się wobec mnie w myśl zasady: udawajmy, Antoś, że się nic nie stało!

    źródło: NKJP: Obłęd, 1980

    Kiedy pierwszy raz przyszedł do treningowej sali, a był wtedy mały i szczupły, starzy zawodnicy wyśmiali go. - Uciekaj chłopaczku do domu, zapłać mamie za mleko - radzili.

    źródło: NKJP: Marcin Pawłowski: Podarek od narodu zdobywców, Gazeta Wyborcza, 1993-01-26

  • część mowy: rzeczownik

    Inne uwagi

    Używany tylko W. lp

CHRONOLOGIZACJA:
Zob. chłopaczek
Data ostatniej modyfikacji: 10.04.2018