-
pot.
ekspresywna forma zwrócenia się do dorosłego, ale młodszego od osoby mówiącej mężczyzny
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Zasady współżycia społecznego
zwroty grzecznościowe i zachowania akceptowane społecznie
-
|
Przejeżdżając obok, kobieta uniosła głowę, uśmiechnęła się leciutko i obdarzyła zagapionego na nią Reynevana spojrzeniem tak zielonym i wymownym, że chłopiec aż zadrżał. - Oj - powiedział po chwili Zawisza. - Nie umrzesz ty, chłopaczku, śmiercią naturalną.
źródło: NKJP: Andrzej Sapkowski: Narrenturm, 2002
|
|
Odwołali cię, synu, z wakacji... Inna rzecz, że niepotrzebnie się wygadałeś! Nie jestem tępy, chłopaczku. Lepiej zachowuj się wobec mnie w myśl zasady: udawajmy, Antoś, że się nic nie stało!
źródło: NKJP: Obłęd, 1980
|
|
Kiedy pierwszy raz przyszedł do treningowej sali, a był wtedy mały i szczupły, starzy zawodnicy wyśmiali go. - Uciekaj chłopaczku do domu, zapłać mamie za mleko - radzili.
źródło: NKJP: Marcin Pawłowski: Podarek od narodu zdobywców, Gazeta Wyborcza, 1993-01-26
|
-
część mowy: rzeczownik
Inne uwagi
Używany tylko W. lp
CHRONOLOGIZACJA:
Zob. chłopaczek
Data ostatniej modyfikacji: 10.04.2018