-
taki, który jest uważany za niezwykły i któremu przypisuje się pozytywne cechy
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
słownictwo oceniające
-
-
|
Dzierżę w dłoniach cud mechanizm, Całkiem żywy, daję słowo! Sploty ścięgien jak organizm, Któż to wykuł? Nie wiadomo.
źródło: NKJP: Internet
|
|
No i posadę dostał na dworze niemieckim, wiadomo, niemiecka dokładność. A Mozart cud dziecina, w owym filmie pokazany był jako wesolutki, łobuziak w rozczochranej peruce uganiający się za niewiastą, owszem wrażliwy, ale raczej zaprzeczający zasadzie, że tylko wieloletnim szlifowaniem formy... itd. itp.
źródło: NKJP: Internet
|
|
W maleńkiej klubokawiarni siedziała cud–dziewczyna. W bladoróżowym sweterku i purpurowej minispódniczce wyglądała jak grecka bogini [..].
źródło: NKJP: Magdalena Szczurek: Torturowani ortografią, Gazeta Krakowska, 2006-11-25
|
|
W sezonie miniówek stłuczki spowodowane zapatrzeniem się kierowcy na cud-nogi kobiety podążającej chodnikiem nie są bynajmniej rzadkością.
źródło: NKJP: Piotr Jach: Za czym wodzą męskie oczy?, Express Ilustrowany, 2003-08-01
|
-
część mowy: przymiotnik
Inne uwagi
We wszystkich formach ta sama postać fleksyjna
-
-
Zgodnie z zasadami ortografii połączenia typu cud-dziewczyna należy pisać z łącznikiem.
CHRONOLOGIZACJA:
Zob. cud I
Data ostatniej modyfikacji: 13.04.2018