fonem
-
jęz. abstrakcyjna jednostka systemu języka mająca funkcję odróżniania form wyrazowych, której realizacją w mowie są podobne pod względem cech akustycznych głoski
-
Używane jako termin językoznawczy i różnie definiowane w zależności od założeń teoretycznych danego opisu języka.
-
CZŁOWIEK W SPOŁECZEŃSTWIE
Język
mówienie -
Fonem [...], zakotwiczony w głosce jako jej funkcjonalna istota, nie da się z niej wydzielić w postaci fizycznej. Nie mówimy wszak fonemami - w każdym wymawianym dźwięku współwystępują na równi z cechami dystynktywnymi pozostałe właściwości.
źródło: NKJP: Alicja Nagórko: Zarys gramatyki języka polskiego, 1996
Fonemy /s/ bezdźwięczny i /z/ dźwięczny realizowane są jako głoski, których główne miejsce artykulacji wyznacza szczelina między przodem języka i górnymi zębami.
źródło: Henryk Wróbel: Gramatyka języka polskiego, 2001 (books.google.pl)
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m3
liczba pojedyncza liczba mnoga M. fonem
fonemy
D. fonemu
fonemów
C. fonemowi
fonemom
B. fonem
fonemy
N. fonemem
fonemami
Ms. fonemie
fonemach
W. fonemie
fonemy
-
internac.
ang. phoneme
fr. phonème
niem. Phonem
z gr. phōnḗ 'dźwięk, głos'
W postaci fonema