chałturszczyk
-
pot. pejorat. osoba, która uprawia chałturę - dodatkową pracę, zazwyczaj artystyczną, podejmowaną jedynie dla zarobku
-
CODZIENNE ŻYCIE CZŁOWIEKA
Praca
organizacja i hierarchia w pracy, stosunki służbowe -
synonimy: chałturnik
chałturowiec
chałturzysta
wyrobnik
-
Piosenka polska, z małymi wyjątkami, jest domeną smutnych, często na dodatek ubogich chałturszczyków, którym nie dostaje wykształcenia wokalnego, chałturszczyków otoczonych podobnie mizernymi muzykami, bez szczególnych uzdolnień i co najgorsze - bez znajomości swego rzemiosła.
źródło: NKJP: Kultura, nr 7, 1977
Potrzebę posiadania konta odczuwali nieliczni, głównie chałturszczycy, dziennikarze i artyści, otrzymujący nieregularne dochody z kilku źródeł.
źródło: NKJP: Joanna Solska: Va bank, Polityka nr 1547, 2006
Największego chałturszczyka usłyszałem w renomowanym teatrze, kiedy udając się na scenę powiedział: „Idę do biura”.
źródło: NKJP: Jan Nowicki: Uroki włóczęgi, Gazeta Krakowska, 2008-10-24
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny: m1
liczba pojedyncza liczba mnoga M. chałturszczyk
chałturszczycy
ndepr chałturszczyki
depr D. chałturszczyka
chałturszczyków
C. chałturszczykowi
chałturszczykom
B. chałturszczyka
chałturszczyków
N. chałturszczykiem
chałturszczykami
Ms. chałturszczyku
chałturszczykach
W. chałturszczyku
chałturszczycy
ndepr chałturszczyki
depr -