-
książk.
stan, w którym czyjaś tożsamość pozostaje ukryta
-
iŋkognito, inkognito lub inkognito
-
CZŁOWIEK JAKO ISTOTA PSYCHICZNA
Ocena i wartościowanie
wola, postawy, nastawienie człowieka wobec świata i życia
-
-
|
- Zakryj twarz woalką - powiedziała Elisabeth. - Ukryjesz siniec i zachowasz incognito.
źródło: NKJP: Marek Krajewski: Koniec świata w Breslau, 2003
|
|
– Powiedzmy, że obserwowałem cały rytuał z miejsca, gdzie byłem pewien zupełnego incognito – oznajmił detektyw.
źródło: NKJP: Witold Jabłoński: Dzieci nocy, 2001
|
|
[...] jeśli wykonam polecenie, to pan Prezes straci incognito.
źródło: NKJP: Sławomir Mrożek: Opowiadania 1960-1965, 1965
|
-
część mowy: rzeczownik
rodzaj gramatyczny:
n2
|
liczba pojedyncza |
liczba mnoga |
|
| M. |
incognito
|
incognito
|
|
| D. |
incognito
|
incognito
|
|
| C. |
incognito
|
incognito
|
|
| B. |
incognito
|
incognito
|
|
| N. |
incognito
|
incognito
|
|
| Ms. |
incognito
|
incognito
|
|
| W. |
incognito
|
incognito
|
|
Inne uwagi
Zwykle lp
-
wł.
incognito
z
łac.
incōgnitus
'nieznany'
CHRONOLOGIZACJA:
2 połowa XVII w.,
Kart XVII-XVIII
Data ostatniej modyfikacji: 20.01.2020